مردم چِشم انتظار شورا!

به گزارش برنا از اراک، تا همین یک‌سال و اندی پیش قبل از صدور حکم تعطیلی باشگاه شهرداری؛ در اراک به عنوان یکی از افسرده‌ترین شهرهای ایران شور و شوقی دیدنی برپا بود. حضور تیم‌های والیبال و بسکتبال شهرداری در سطح اول مسابقات کافی بود تا دست‌کم برای یک روز در هفته درجه تب هیجان شهر بالاتر برود. شور و شوقی که کم‌کم اسم و رسمی پیدا کرده بود و می‌رفت فرهنگ هواداری از ورزش شکل جدی تری به خود بگیرد که با تعطیلی باشگاه رنگ باخت.

مزیت باشگاه‌داری حرفه‌ای توسط شهرداری در یکی از قطب‌های صنعتی کشور که تیمی در سطح لیگ‌برتر نداشت تنها به صدای دست و جیغ و هورای هوادارن ختم نمی‌شد. ورزش قهرمانی به ترویج فرهنگ ورزش همگانی کمک می‌کند. جوانان را با چشم‌اندازی قابل دست‌یابی به ورزش امیدوار می‌کند اتفاقی که در خیلی شهرهای بزرگ کشور بسته به میزان اهمیت مسئولان به ورزش روی داده است.
یک‌سال پس از استقرار دوباره بحث بازگشت شهرداری به باشگاه‌داری حرفه‌ای در جریان است. تک‌تک اعضاء شورا به رغم مشکلات عدیده که از گذشته برایشان به ارث مانده باید با علم به اهمیت مقوله ورزش از هیچ کوششی برای گشودن قفل تعطیلی فروگذار نکند نه اینکه صرفا بازگشت مجدد به صحنه تیم‌داری حرفه‌ای را دنبال کنند، بلکه باشگاه‌داری را به عنوان یک مطالبه جدی مردم از صنایع استان خصوصا صنایع بزرگ آلاینده در دستور کار قرار دهند.
امروز که زمزه‌هایی از گشودن قفل باشگاه در شهرداری به گوش می‌رسد درحالیکه بازگشایی مجدد باشگاه قطعی نشده است بهترین زمان برای بیان انتقادات به شیوه مدیریت قبلی باشگاه؛ ارائه پیشنهاد برای نحوه اداره و بیان مطالبات است.
اگر قرار به باشگاه‌داری شد باید تبعیض بین ورزشکاران زن و مرد را کنار گذاشت و به صورت همسان در رشته‌های مختلف ورزش بانوان را شرط اصلی ازسرگیری فعالیت باشگاه کنید.
نیمی از جمعیت شهر زنان و دخترانی هستند که کسر بزرگی از آنها نه شغلی دارند و نه فعالیت اجتماعی پررنگی را دنبال می‌کنند دایر کردن باشگاه داری و حضور در سطح اول ورزش کشوری در رشته‌های مختلف برای بانوان منجر به ترویج فرهنگ ورزش همگانی و ایجاد انگیزه برای ورزش خصوصا دختران جوان و نوجوان شهر خواهد بود.
اگر تصمیم و اراده قطعی برای باشگاه‌داری شهرداری وجود داشت لازم است موضوع فرهنگ را هم لحاظ نمایند مانند فرهنگ تماشاگری یا باشگاه هواداران. عواملی که باعث ماندگاری ورزش و تقویت و توسعه هر رشته ورزشی خواهد شد.
حضور در سطوح پایین مسابقات از طریق برنامه میان‌مدت باعث پیشگیری از سطح انتظارات بالا در افکار عمومی و همچنین اتکا به ورزش‌کاران جوان و عمدتا بومی می‌شود. پرهیز از تصمیمات هیجانی برای اقدامات عامه‌پسند از طریق حضور هدفمند در لیگ‌های منطقه‌ای و صعود پله به پله هزینه بسیار پایین‌تری به شهر وارد و در نتیجه به استمرار باشگاه نیز کمک می‌کند.
از دیگر الزامات باشگاه‌داری استعدادیابی و تشکیل تیم استعدایاب از جوانان و نوجوانان همین شهر است از همین ابتدا نباید اجازه داد باشگاه هزینه تشکیل شود. مدیرعاملی انتخاب شود که نگاه بلند مدت و برنامه برای خودگردانی باشگاه از طریق تجارت ورزشی داشته باشد. امروز باشگاه‌داری صنعتی پولساز است اگر به استعدا‌دیابی و تیم‌های پایه توجه داشته باشند.
نمی‌تواند انتظار تیم‌داری حرفه‌ای و تکیه به استعداهای بومی داشت ولی در توزیع امکانات ورزشی در سطح شهر غافل شد. یکی دیگر از پیش‌زمینه‌های موفقیت باشگاه در صورت بازگشایی منوط به بازتوزیع هدفمند امکان استفاده از فضاهای ورزشی برای همه اقشار خصوصا جوانان و زنان است تا از این طریق منجر به ظهور و بروز استعداها شده و امکان کشف آنها وجود داشته باشد.
بدون شک با شناختی که از اعضاء شورای شهر وجود دارد در صورتیکه تصمیم به بازگشایی مجدد باشگاه باشد برای تیم‌مدیریتی برنامه مدون دارد. شورای پنجم می‌تواند بازتعریفی منطقی از باشگاه‌داری بدون دردسر و پرمنفعت برای شهر پیاده کند.