هدف اصلی سازمان های مردم نهاد پاشیدن بذر فرهنگی درجامعه است

به گزارش برنا،رویا نوروزی-هفته جوان و تبریک این ایام به جوانان خوش فکرو تلاشگر بهانه شد تا درباره سازمان های مردم نهاد ،گروه های خود جوشی که غالبا مغز آن را جوانان تشکیل می دهند حرف بزنیم‌.

به پیش تر بازگردیم به روزهایی که تعداد این نهاد های اجتماعی در شهر وکشورمان انگشت شمار بود.

و به حال بنگریم که تبدیل به یک گروه بزرگ از کنش گران مدنی واجتماعی شده ایم.رشد چشم گیرفعالیت ها درچند سال اخیر و تاثیرات آن درتمامی عرصه ها بی شک خدمتی ارزنده به استان بوده وآثار مشهود آن بر اکثریت جوانان وفعالین اجتماعی را می توان دید.برخی اولین ها به یاد خواهند ماند همچون حضور جوانان داوطلب در بازی های والیبال ،تاسیس سمن هایی در زمینه های گوناگون علمی ،فرهنگی وهنری که باایده های نوین ردپایی نیک برای ارتقا استانمان ازخویش به جای میگذارند.

اما برای تلنگر به خودمان اندکی قاطعانه وبی پروا از دردی مشترک ودغدغه ای ملی سخن بگوییم .

تشکل ها متعلق به جوانان است! اما دربطن تشکل وفضای سازمان های مردم نهاد کمتر تدبیری برای دور‌نمای سمن ها ترسیم شده است.

سازمانهای مردم نهاد باید تبدیل به کانالی شود که جوانان با حضور دراین فضا پس از رشد فکری ،تعلیم مطالبه گری واصول اولیه حضور درجامعه به عنوان صاحب فکر پس از جذب سایر جوانان وتعمیم وبسط به سایر افراد جامعه آرام آرام وارد بازارکار علمی،اقتصادی و سایر عرصه ها شوند.

کمتر سمنی با هدف جلب مشارکت حداکثری سایرجوانان در سایه مانده تلاش میکند!

چه بسا جوانانی که تا پایان این سن فرصت حضور در هیچ فضای مدنی رانداشته وبالطبع رشد شخصیتی وهویتی شان  دراین دوران مهم درهمان فضای بسته شکل گیرد.

جوانان مناطق کم برخودار ،جوانان بازمانده ازتحصیل،جوانان تحصیل کرده شاغل درزمینه های متفرقه وغیرمرتبط!

سمن ها این روزها گلچین کارمیکنند گلچین برنامه اجرا میکنند گلچین هم فکری میکنند واین آسیب بزرگ از عمر تشکل ها کم خواهد کرد رشد بالقوه آنان را متوقف میکند واین یعنی اسراف در انرژی و هزینه چندین ساله!

برخی از اعضا صرف بیکاری و عدم شغل مناسب باوجود سابقه فعالیت چندین ساله همچنان به عدم توسعه این فضا دامن زده اند درحالی که رسالت اعظم آنان پرورش تسهیل گر و فعال اجتماعی است

هدف آنان بایستی پاشیدن بذر فرهنگی درجامعه باشد!وپس از انتقال تجربیات خود دورادور حامی وراهنما باشند .

همه جوانان سهمیه حضور در سازمان های مردم نهاد را دارند مگر اینکه خودشان مایل و راغب نباشند واین ممکن نخواهد شد مگر با سیاست گذاری صحیح برای اهداف سمن ها! و ترسیم دورنمای ملزم.

راهکار چیست؟! این تنها یک قلقلک وتلنگر به همه ماست.ودغدغه ملی است.همت والا میطلبد.

توانمند سازی خود سمن هابا تعلم وسپس تعلیم آن به دیگران میسر است که بی شک این روش میتواند تاثیر بسزایی در نیل به اهداف بلند مدت تشکل ها داشته باشد.

یادگیری و آموزش های بعدی می تواند این زنجیره فرهنگی واجتماعی را بادوام کرده وتعمیم دهد.

باید یاد بگیریم...

و انچه آموخته ایم و یاد گرفته این را بلافاصله و با کمترین اتلاف وقت اموزش و یاد دهیم.

این همان پله اول و شاید همان پله آخر برای رسیدن به ایده آل هایمان باشد.