فیلم های من سند دوران خود هستند/ گفتند فیلم‌هایت را دوست نداریم!/ «سال دوم دانشکده من» ذهن مخاطب را درگیر می‌کند

به گزارش خبرگزاری برنا در اصفهان،این کارگردان سینما در نشست نقد و بررسی فیلم «سال دوم دانشکدۀ من» که به دعوت جمعیت سفیر دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان، برگزار شد،اظهار داشت: طی دهه های گذشته، برای نوجوانان و اکنون در حوزه دانشجویان فیلم ساخته‌ام. ۳۰ سال است فیلم‌هایی برای رده سنی ۱۲ تا ۲۰ سال کار می‌کنم وتلاش دارم تا این نسل را بفهمم .

وی ادامه داد: کارها و فعالیت‌های من به دو بخش تقسیم می‌شوند؛ دوره اول در دهه ۶۰ تا اوایل دهه ۸۰ با ساخت فیلم‌هایی کاملاً دراماتیک و ملودرام رقم خورد. شش سال ممنوع الکار بودم و بعدآن فیلم‌های «دختری با کفش‌های کتانی»، «من ترانه ۱۵ سال دارم»، «دیشب باباتو دیدم آیدا» و فیلم‌های پس‌ازآن را ساختم. ممنوع الکاری  یک توفیق اجباری برایم بود و از سال ۱۳۷۲ که به من اعلام کردند   فیلم‌هایتان را دوست نداریم  مستندهایی اجتماعی کار کردم.

این کارگردان تصریح کرد: من در فیلم «سال دوم دانشکده من»، کوشیده‌ام تا بتوانم کمی سینمای اجتماعی را به سینمای انسانی نزدیک کنم. وظیفه سینمای اجتماعی نشان دادن ضعف جامعه است تا سریع‌تر اصلاح شوند . بعضی‌ها می گویندکه اگر جای شخصیت داستان بودند طور دیگری رفتار می‌کردند اما واقعیت این است که این فیلم تلاش کرده تا داستان غریزه را مطرح کند.ابتدا نام «چشم عروسک» را برای «سال دوم دانشکده من» انتخاب کردم. چشم عروسک، یک بیماری است که در آن انسان مثل یک عروسک می‌شود و هیچ حرکتی ندارد.

صدر عاملی در ادامه افزود: چه بر سر ما آمده که رابطه‌ها دم دستی شده‌ و چه چیزی باعث شده که عشق ها به سرانجام نمی‌رسند؟ خانواده‌ها، زیر یک سقف اما هرکدام تنها و در تلفن‌های همراهشان هستند.همدلی در خانواده‌ها تغییر کرده و علی‌رغم با هم بودن، افراد از نظر ذهنی تنها شده‌اند. من در این حوزه احساس خطر می‌کنم و می‌گویم باید  فضای گفت‌وگو شکل بگیرد.

وی ادامه داد: من در جامعه‌ای فیلم می‌سازم که هر روز با واقعه جدیداجتماعی در آن روبه‌رو می‌شوم. امروز با این وضعیت، من باید فیلمی بسازم که دو سال دیگر نمایش داده شود و تاریخ‌مصرف نداشته باشد.

این کارگردان در ادامه تصریح کرد:سینمای خوب، سینمایی است که مخاطب را به فکر فروببرد،سینمایی که از زیست، نحوه فکر و هدف‌گذاری فیلم‌ساز و نویسنده‌اش برمی‌خیزد.اعتقادی به سینمای پایان باز، فیلم هنری و ... ندارم. راز ماندگاری سینما در تنوع آن و انواع نگاه‌هایی است که به آن می‌شود اما روی این مسئله تأکید دارم که کاراکتر «سال دوم دانشکده من» ذهن مخاطب جوان را درگیر می‌کند.

صدرعاملی در پایان گفت: فیلم‌های من درآینده  یک سند واقعی از دوران خود هستند واین مرا خوشحال می کند. این نوع فیلم‌ها، نشانگر این خواهند بود که چه دوره‌هایی بر مردم گذشته است.

درپایان این نشست جمعیت سفیر دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان، به‌پاس پایه‌گذاری سینمای اجتماعی  ایران ، نخستین نشان فیروزه‌ای خود را به رسول صدر عاملی اهدا کرد.