همنوایی با دشمنان به جای همدلی با دولت

سرویس سیاسی برنا: رقابت سیاسی، اختلاف نظر و تفاوت سلایق یک امر بدیهی و طبیعی در بافت سیاسی هر کشور و جامعه ای است و بدیهی است که طیف های رقیب برای تفوق و برتری بر یکدیگر سعی در کم جلوه دادن توفیقات طرف مقابل و بزرگ نمایی موفقیت ها و کارکردهای خودی در منظر عمومی را داشته باشند.

اما نکته آنجاست که حدود و ثغور این اقدامات تا کجاست و آیا عقده گشایی های ناموزون و تخریب های بی امان و عدم توجه به منافع ملی در دایره رقابت های طبیعی می گنجد و می توان حد یقفی را برای آن قایل بود؟ نسبت رقابت با خیانت چیست و آیا برخی اقدامات مصداق بارز خیانت به منافع ملی و آرمان های انقلاب و کشور نیست؟

نقد و نقادی یک ضرورت همیشگی و حتمی است و مخالف و منتقد جایگاهی بس والا در ساختارهای دموکراتیک و مردم سالار دارند و وجود آنان به سالم سازی و انسجام سیستم سیاسی کمک شایان توجهی می کند اما به هنگامه ای که به جای نقد سازنده و ملموس و مبتنی بر واقعیت، قلب حقیقت و پروپاگاندای سیاه می نشیند و به جای هدف گذاری پیش برنده ( حتی برای جبهه خودی) تخریب رقیب به هر شکل و عنوان موضوعیت می یابد، آنجاست که باید تاسف خورد و تبعات سخت آن را برای کلیت جامعه نادیده نگرفت.

این روزها پس از موفقیت غیر قابل کتمان تیم مذاکره کننده هسته ای در برابر قدرت های جهانی که مورد حمایت قاطبه مردم، علما و روحانیون، ائمه جمعه و شخصیت های عالی کشور در سطوح مختلف با نگرش های متفاوت قرار گرفته و همگان به تمجید از اهتمام جبهه خودی و همت فرزندان انقلاب می پردازند و در جبهه بیرونی تفاهم هسته ای به کابوس بزرگ رژیم صهیونیستی تبدیل شده و آنان بوضوح ابراز گلایه و ناراحتی شدید از این روند کرده و آن را استحکام بخش نظام جمهوری اسلامی و تقویت کننده آن در عرصه های بین المللی و منطقه ای می نامند، عده ای در داخل حنجره از هم دریده و با ادبیات و واژگانی بس سخیق و غیر قابل باور نه تنها بر مدار دشمنان جمهوری اسلامی گام بر می دارند بلکه بر خلاف ادعاهای همیشگی مبنی بر شیطان بزرگ خواندن آمریکا و حمله به متحدان آنان و بهره گیری تبلیغاتی از کوچکترین گفتار رسانه های غربی برای حمله به اصلاح طلبان و رقبای سیاسی ، گویی بیانیه وزارت خارجه آمریکا وحی منزل و فصل الخطاب آنان برای حمله به تفاهم سیاسی لوزان و همت سترگ دیپلمات های کارآزموده ایرانی شده است.

اقدامی که دیگر نمی توان آن را در دایره رقابت های متعارف سیاسی قلمداد کرد چرا که بغض و خباثت و خیانت این اقدامات دیگر آنچنان واضح و مبرهن است که کسی را یارای کتمان آن نیست. از یکطرف هنوز فرزندان انقلاب مشغول چانه زنی سخت با قدرت های جهانی بودند که نقدهای آتشین توسط جریان سیاسی معلوم الحال مبنی بر زیر سئوال بردن خروجی مذاکرات آغاز شد. اقدامی که نمی توان آن را طبیعی و متعارف دانست چرا که هنوز چیزی مشخص نشده بود و از طرف دیگر کدامین فرد خیرخواهی در جریان سخت ترین مذاکرات چند دهه اخیر در عرصه نظام بین الملل آنهم در پرونده ای اینچنین حساس و درهمتنیده با منافع ملی از پشت به جبهه خودی خنجر می زند؟

در دیگر سو هنوز کوچکترین جزییاتی از روند تفاهم سیاسی انعکاس نیافته بود، گویی تخریب گران به ظاهر دلواپس در تاریکخانه ها و اتاق های جنگ روانی خود متونی را ساخته و پرداخته کرده و به محض انتشار خبر آن را با حجم گسترده ای در رسانه ها و شبکه های اجتماعی انعکاس دادند با این وصف بازهم مشخص است که نقد آنان مبتنی بر واقعیت و دلسوزی نمی تواند باشد.

در نقدهای ارائه شده هیچ استنادی به سخنان واضح و مبرهن و تصریحات رئیس جمهوری و وزیر امورخارجه از توافق هسته ای نشده و تنها فکت شیت وزارت خارجه آمریکا مورد اشاره و تصریح قرار می گیرد حال آنکه وزیر خارجه از همان ابتدا تاکید کرد که کشورها بر اساس منافع و مصارف داخلی سخنانی بیان می کنند که سندیت نداشته و مهم اصل و متن مورد توافق است که توسط موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و محمد جواد ظریف خوانده شد که غیر از یک نکته کوچک که در اصل ماجرا نیز هیچ تغییری ایجاد نمی کند، تفاوت و تعارضی میان آن نبود و بوضوح لغو تحریم ها و پذیرش حق غنی سازی ایران در آن مورد تصریح قرار گرفته بود.

مضاف بر همه اینها تفاهم لوزان ترسیم کننده خط مشی آتی و کلیات برای رسیدن به توافق نهایی هسته ای است و به هنگامه ای که رئیس جمهوری و وزیر خارجه با صراحت تاکید می کنند در بیانیه نهایی لغو همه تحریم ها گنجانده خواهد شد جایی برای بهانه گیری و مانور تبلیغاتی نمی ماند ضمن آنکه با تصریح همه طرفین و اعتراف تلخ رژیم صهیونیستی زیر ساخت های هسته ای ایران حفظ، حق غنی سازی رسمی و در نهایت تحقیقات در عالی ترین سطوح باقی خواهد ماند و مشخص نیست چرا عده ای اینچنین متعمدانه به قلب واقعیت والضح دست می زنند.

در نهایت تنها می توان گفت این همداستانی با دشمنان نام و نشان دار جمهوری اسلامی به جای همدلی با دولت و ارکان نظام چیزی نیست که خاطر و ذهن ملت پاک شود و براستی عنوانی جز خیانت نمی توان بر آن نهاد. کاش فرمایشات نوروزی رهبری و نیز تذکرات سال گذشته ایشان به برخی رسانه های خاص توسط مدعیان پر طمراق مروری شده و مورد التفات قرار گیرد و اینگونه مغایر و ضد منافع ملی عمل نشود.