محسنی بندپی: حامی انتقال طرح پتروشیمی از میانکاله به مکان دیگر هستم/ حفظ محیط زیست بهانه‌ای برای مقابله با توسعه است

«محمد علی محسنی بندپی»، نماینده مردم نوشهر و چالوس و عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری برنا، در رابطه با موضوع احداث مجتمع پتروشیمی در منطقه میانکاله گفت: اصل موضوع این است که تمامی اقداماتی که در کشور انجام می‌شود، باید سه پیوست زیست محیطی، پیوست عدالت و پیوست فرهنگی داشته باشد. این یک قانون است و این که چرا انجام نمی‌شود باید بررسی شود. این که می‌گویند مسائل زیست محیطی را ندیده‌اند، بنده بعید می‌دانم که ندیده باشند، حتما دیده‌اند. ما در قرن 21 هستیم و به نوعی تکنولوژی به اوج شکوفایی خود رسیده و با گذشته فرق دارد. در دنیایی که ادرار انسان‌ها را تجزیه کرده به عنوان آب شرب یا خوراکی‌های مختلف به خورد مردم می‌دهند. می‌شود فهمید که ما در علم پیشرفت کرده‌ایم. بنابراین محیط زیست باید ملاحظات زیست محیطی داشته باشد، نه تابلوی ایست.

وی ادامه داد: ما معادنی داریم که آب‌ها را آلوده می‌کنند. تکنولوژی در صنعت معدن آن قدر رشد کرده که شما می‌توانید آلودگی آب را به صفر برسانید و آن را به آب شرب تبدیل کرده، ماهی قزل آلا که به آب زیستی خود بسیار حساس است در آن پرورش بدهیم. ما نمی‌توانیم آن صنعت را به واسطه این که آلودگی ایجاد می‌کند، تعطیل کنیم. آلودگی اگر کنترل شود مشکلی ندارد. متاسفانه ما اکنون تقابل بین محیط زیست و توسعه را دامن می‌زنیم و الان سال‌ها است که این تعارض و تقابل بین محیط زیست و توسعه در کشورهای توسعه یافته به تعامل بین این دو تبدیل شده است. ما کشورهای توسعه یافته زیادی داریم که با حفظ محیط زیست صنعت را توسعه داده‌اند. 

حامی انتقال پترشیمی از میانکاله به منطقه دیگر هستم

بندپی در رابطه با این که امکان جابجایی مکان احداث و انتقال به مکان یا شهر دیگر در این استان وجود دارد یا خیر، افزود: در جریان این که چرا مکان انتخاب شده است نیستم، اما خیلی عالی و ایده‌آل است اگر بتوانیم انتقال داده و به منطقه‌ای غیر از میانکاله ببریم. 

بندپی با انتقاد از روش حفظ محیط زیست در کشور خاطر نشان کرد: به نظر بنده ما اگر 10 درصد دغدغه های زیست محیطی را برای جوانان داشته باشیم، اوضاع مملکت خیلی بهتر از این می شود. در منطقه کجور (نوشهر) در سال 1342 جاده‌ای درست شده که از میان البرز مرکزی هم عبور می‌کند. این جاده با عبور از وسط جنگل موجب قطع چند درخت هم شده است. نکته اینجا است که در سال 42 این جاده برای این که در هر دو ساعت دو پیکان با سرعت ده کیلومتر از آن عبور کنند، ایجاد شده است. اما اکنون در هر ثانیه تعداد ماشین‌هایی که عبور می‌کنند غیرقابل شمارش است. و ما همچنان همان زیر ساخت 60 سال گذشته را حفظ کرده‌ایم. در این مسیر تصادفات بی‌شماری رخ می‌دهد. خانواده‌هایی عزیزان خودشان را از دست می‌دهند. چرا که ما اجازه نمی‌دهیم چند درخت دیگر قطع شود و این جاده بزرگ‌تر و به روز‌تر شود.

عضو کمیسیون بهداشت ادامه داد: اگر شما جمعیت 80 میلیونی دارید برای 80 میلیون باید اتومبیل داشته باشید و برای 80 میلیون زیر ساخت جاده‌ای ایجاد کنید. برای 80 میلیون باید شیر آب و منابع آب داشته باشید و نیروگاه ذخیره برق و گاز احداث کنید. ما نمی‌توانیم این‌ها را با متد 30 میلیونی نگه داریم، وقتی که از جاده 30 میلیونی 80 میلیون جمعیت استفاده می‌کنند.

حفظ محیط زیست بسیار خوب است. اما به چه قیمتی؟

محسنی بندپی تاکید کرد: رئیس منابع طبیعی در شهر حوزه انتخابیه بنده می‌گوید درختان خط قرمز ما هستند. اما من می‌گویم جوانان و خون جوانان ما خط قرمزاند. ما طبیعت را برای چه کسانی می‌خواهیم. تعامل محیط زیست و توسعه یعنی تکنولوژی می‌گوید شما می‌توانید این درخت را به طور کامل و بدون آسیب به مکان دیگری انتقال دهید. کسانی که می‌خواهند توسعه بدهند می‌گویند ما ده برابر این‌ها را جای دیگر می‌کاریم. اما موافقت نمی‌شود. چرا که ما مخالف توسعه هستیم. حفظ محیط زیست بهانه‌ای است که گاهی برای مخالفت با توسعه استفاده می‌شود.

انتهای پیام/