تحریم‌ نوعی جنایت جنگی هستند

در میزگرد اول این برنامه پروفسور «سعید خان» استاد دانشگاه در رشته مطالعات جهانی از دیترویتِ میشیگان در مورد سوء استفاده ابزاری از مفهوم «نسل کشی» و به تعبیر خود او «تسلیحاتی» شدن موضوع نسل کشی نکاتی بیان کرد.

وی اظهار داشت که استفاده سیاسی و تبلیغاتی از مفهوم نسل کشی توسط قدرتهای بزرگ مانع این می شود که قربانیان بتوانند فصل رنج و ماتم را خاتمه داده و به یک جمع‌بندی برسند.

این استاد دانشگاه به عنوان یک مثال جدید از این رویکرد به قضیه نسل کشی ارامنه اشاره کرد و اینکه دولت آمریکا چگونه از این موضوع در موقعیت های مختلف استفاده سیاسی و تبلیغاتی کرده است.

به گفته وی در جدیدترین اقدام، کنگره آمریکا در تصمیمی که می توان آن را نوعی دهن کجی به دونالد ترامپ و رجب طیب اردوغان روسای جمهوری آمریکا و ترکیه دانست قتل عام ارامنه در ۱۹۱۵ توسط دولت عثمانی را قانوناً به عنوان یک «نسل کشی» شناسایی کرد.

داستان از این قرار بود که موضوع این مصوبه که مدت‌ها صحبت از تصویب آن می رفت سرانجام پس از اینکه دونالد ترامپ نیروهایی آمریکایی را از شمال سوریه خارج کرد و نیروهای کرد آن منطقه را با ارتش ترکیه تنها گذاشت، وارد مرحله جدیدی شد. سرانجام با وجود مخالفت دولت آمریکا این مصوبه که البته ارزش اجرایی ندارد، در واپسین روزهای سال ۲۰۱۹ توسط کنگره و سنا به تصویب رسید.

به گفته خان، این یک نمونه از استفاده سیاسی و ابزاری از موضوع نسل کشی است.

این استاد دانشگاه یاداور شد که در سال ۲۰۱۰ باراک اوباما رئیس جمهوری سابق آمریکا با اشاره به کشتار ۱.۵ میلیون ارمنی در آخرین سال‌های حکومت عثمانی آن را محکوم کرد، اما هرگز از اصطلاح «نسل کشی» استفاده نکرد. این بر خلاف قولی بود که در مبارزات انتخاباتی به جامعه ارامنه آمریکا داده بود.

این سخنران تاکید کرد که نسل کشی‌ها در طول تاریخ بی مجازات مانده و این نوع از جنایت بدون ترس از عواقب آن، بارها تکرار شده است. وی به نسل کشی آمریکا در عراق پس از سرنگونی دولت صدام حسین اشاره کرد و گفت این موضوع علاوه بر نسل کشی ایرانیان در طول جنگ و توسط سلاح شیمیایی است.

پروفسور «رومن گروسفوگل»  استاد دانشگاه برکلی به عنوان دومین سخنران اصلی این رویداد، در چهار سرفصل به بررسی مفهوم نسل کشی از طرق تحریم پرداخت.

۱) اینکه تحریم انسان‌های بی گناهی که هیچ دخالتی در درگیری ها ندارند را می کشد.

۲) تحریم ها ابزار قدرت‌های بزرگ برای تحکیم سلطه هستند

۳) تحریم ها تاریخ طولانی داشته و برای مجازات جوامعی که با استعمار مبارزه می کرده اند همواره بکار رفته است.

۴) روش‌های استفاده شده توسط کشورهای اروپایی در مستعمرات،  توسط دولت نازی علیه یهودیان در طول جنگ جهانی دوم استفاده شد.

وی محاصره کردن یهودیان در گتوها و کنترل دارو و غذا در این اماکن را از جمله روش‌های قدیمی استعمار در کنترل و تنبیه جوامع ضد استعماری برشمرد.

این استاد دانشگاه توضیح داد که در پایان جنگ جهانی دوم، روش‌های آلمان نازی به عنوان جنایت جنگی و مصداق نسل کشی مورد شناسایی قرار گرفته و در کنوانسیون ۱۹۴۸ مبارزه با نسل کشی، به طور قانونی به عنوان یک جرم تعریف شده است.

وی گفت؛ با این وجود آمریکا و رژیم صهیونیستی به عنوان دو کشوری که بعد از جنگ جهانی دوم بیشترین استفاده را از ابزار تحریم برای نسل کشی کرده اند هرگز توسط جامعه جهانی مجازات یا محکوم نشده اند.

گروسفوگل رویکرد «یک بام و دو هوا» سازمان ملل متحد را عامل از دست رفتن اعتبار این سازمان معرفی کرد و اظهار داشت که اکنون سازمان ملل دچار بحران مشروعیت است.

وی عصر حاضر را عصر «امپریالیسم  دزدانه» نامید که در آن آمریکا برای مجازات و در هم کوبیدن مقاومت‌های ضد استعماری از مکانیزم تحریم، تورم گسترده و بی ارزش کردن پول ملی برای ایجاد کمبود دارو و غذا و تحمیل قحطی استفاده می کند.

به گفته این استاد دانشگاه، یکی از آزمایشگاه‌های این روش کشور شیلی در زمان کودتای ۱۹۷۳ و روی کار آمدن پینوشه بوده است. فسلفه این نوع تحریم به گفته پروفسور گروسفوگل این است که مردمِ خسته از کمبود وگرسنگی، دولت خود را مسئول دانسته و علیه آن شورش کنند.

گروسفوگل گفت؛ طبق تحقیقات یک موسسه مستقر در واشنگتن، فقط در مدت یک سال، بیش از ۴۰ هزار نفر در این کشور به خاطر اثر مستقیم تحریم‌های دارویی جان باخته اند. وی افزود؛ قدرت‌های بزرگ استعماری پس از ایجاد قحطی، دولت بومی را مسئول معرفی کرده و با استفاده از ساز و کارهای سازمان ملل خواستار «دخالت انسان دوستانه» دراین کشورها می شوند.

وی «خوان گوایدو» را رئیس جمهور خودخوانده ونزوئلا معرفی کرد که بدون شرکت در انتخابات ریاست جمهوری، توسط کشورهای غربی از جمله دولت آمریکا به عنوان رئیس جمهور این کشور شناخته شده است.

این استاد دانشگاه افزود؛ گوایدو در یک اقدام تمام دارایی‌های ونزوئلا در خارج از کشور را بلوکه کرده و از آمریکا خواسته است دارایی‌های این کشور از جمله یک پالایشگاه در تگزاس را توقیف کند. دولت آمریکا نیز این دارایی‌ها را در بازار به زیر قیمت فروخته است.

شرکت کنندگان در جلسه پرسش و پاسخ، تحریم‌های آمریکا را نوعی نسل‌کشی و جنایت جنگی معرفی کردند. آنها توضیح دادند که آمریکا در مسیر تاریخی خود از کشور پیروز جنگ جهانی دوم و تنظیم کننده قوانین ضد نسل کشی به آمریکای جنگ ویتنام تبدیل شد که اکنون به مانند یک دولت یاغی در نسل کشی ها شرکت فعال دارد.

در ادامه این پرسش و پاسخ، حاضران و سخنرانان به طور کامل بر ضرورت فعالیت مدنی و مبارزه سیاسی و پرهیز از هرگونه خشونت تاکید کردند. همچنین اظهار داشتند که محکومیت قتل عام غیرنظامیان در یمن توسط مجلس نمایندگان آمریکا بیشتر با یک انگیزه اسلام هراسانه و اورینتالیستی (خودبرتر بینی شرق شناسانه)   نسبت به عربستان سعودی شکل گرفته است و نه به دلیل ترحم به حال مردم یمن. آنها امپراطوری آمریکا را به امپراطوری در بستر مرگ معرفی کردند که به همین دلیل نیز بسیار خطرناک است.

سخنرانان با اشاره به عدم صدور ویزا برای محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران توسط دولت آمریکا برای شرکت در سازمان ملل متحد، آن را مخالف کنوانسیون تاسیس سازمان ملل معرفی کرده و گفتند این اولین باری نیست که دولت آمریکا از صدور ویزا برای افراد بلند پایه خودداری می کند، چراکه این کشور با توجه به اینکه عضو دادگاه جنایات بین المللی نیست، قبلاً از ورود بازرس های این دادگاه به خاک آمریکا جلوگیری کرده است.