روایت «فیلسوفان بدکردار» از نقطه تاریک زندگی فیلسوف‌های بزرگ

به گزارش برنا، فیلسوفان بدکردار کتابی است که دو نویسنده انگلیسی به نام نایجل راجرز و مل تامپسون در سال ۲۰۰۴ نوشتند و توسط انتشارات پیتر اوون در انگلستان منتشر شد. به گفته راجرز، نگارش این کتاب ریشه در گفتگوهایی داشت که او و مل تامپسون در حوالی سال های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ داشتند. در سال ۱۳۹۳ ترجمه فارسی این کتاب به وسیله انتشارات امیر کبیر و با ترجمه احسان شاه قاسمی در ایران منتشر شد.

هشت فیلسوف غربی یعنی ژان ژاک روسو، آرتور شوپنهاور، فردریش نیچه، برتراند راسل، لودویگ ویتگنشتاین، مارتین هایدگر، ژان پل سارتر و میشل فوکو در این کتاب هشت فصل را به خود اختصاص داده اند. نویسندگان با آوردن شواهدی از زندگی شخصی این افراد، تلاش کرده اند نشان دهند که فلسفه آنها واکنشی به مسائل و مشکلات در زندگی شخصی آنها بوده است. از آنجا که این کتاب تناقض های بزرگی در رفتار و گفتار بزرگ ترین فیلسوفان را برجسته می کند، مخالفت ها و موافقت های زیادی را در فضای آکادمیک جهانی برانگیخته است. در ایران عده ای این کتاب را وهن فلسفه و فیلسوفان دانسته اند و حتی گروهی خواهان ممنوعیت خواندن آن شده اند. این کتاب گرچه در ایران منتشر شده، اما در افغانستان هم مخاطبانی یافته است.

نسخه فارسی فیلسوفان بدکردار با ترجمه احسان شاه‌قاسمی سال ۱۳۹۳ به وسیله انتشارات امیر کبیر و در ایران منتشر شد. این کتاب در افغانستان هم مورد توجه کتاب خوانان قرار گرفته و نقدهایی له و علیه آن منتشر شده‌است.

این کتاب در ایران هواداران و مخالفانی یافته‌است. دوستداران کتاب آن را بابت روشن کردن بخش تاریکی از فلسفه که فیلسوفان و فلسفه خوانان تمایلی به گفتن آنها ندارند ستوده‌اند. مخالفان آن، این کتاب را توهین به فلسفه و فیلسوفان دانسته‌اند و حتی عده ای صحبت از ممنوعیت خواندن آن می‌کنند. احسان شاه‌قاسمی در توصیف آن می‌گوید کسانی که فلسفه می‌خوانند با انگاره جدا کردن اثر از پدیدآورنده آشنا هستند. گفته می‌شود که زندگی شخصی فیلسوفان هیچ ارتباطی با آثار آنان ندارد. اکنون، دو نویسنده انگلیسی به نام نایجل راجرز و مل تامپسون، با انتشار کتابی به نام فیلسوفان بدکردار این انگاره را در هم ریخته‌اند. راجرز و تامپسون می‌گویند، فلسفه هر فیلسوف، نه تنها به زندگی او مربوط می‌شود، بلکه واکنشی به زندگی شخصی اوست، چنان‌که نیچه می‌گوید: «هر فلسفه بزرگ اعتراف بنیانگذار آن و مجموعه‌ای از افشاگری‌های غیر داوطلبانه از خاطرات شخصی است».