واگویه‌های غم انگیز نادر گلچین

در این نشست ماهانه که با هدف تجلیل از پیشکسوتان آواز ایرانی و همچنین کشف و معرفی چهره‌های جدید به همت مرکز موسیقی و مرکز محافل و جشنواره‌های حوزه هنری شکل گرفته است، هنرمندانی چون صادق میرزا میرزایی، سید محمد ذوالنوری، مژگان محمد حسینی، جلیل صادقی اشرافی، سینا مشفقی و هادی منتظری با صدای دلنشین ساز و حسین جعفری، سلیمان رضایی، جلال اسماعیلی و حسین علیشاپور برنامه های مختلفی را به مخاطبان ارائه دادند. فاضل جمشیدی و نادر گلچین از هنرمندان پیشکسوت آواز در این برنامه سخنرانی کردند.

نادر گلچین در بخشی از این مراسم در سخنانی گفت: ۳۷ سال است به انتخاب خودم گوشه گیری را انتخاب کرده ام. با این حال به گذشته و به دوران کاری ام که بازمی گردم می بینم هرآنچه بوده خودم را راضی نگه می دارد. در این سال‌ها که فضای موسیقی و آواز را رصد می کنم به این نتیجه رسیده ام که متاسفانه به جای این که رو به پیشرفت و ترقی برویم، افت کرده ایم. این پسرفت به ویژه در ارتباط موسیقی و شعر به چشم می خورد و نیاز به اهتمام ویژه داریم.

گلچین با اظهار امیدواری از این که هنر موسیقی ما گام های بلندتری در آینده بردارد، اظهار کرد: خاطره ای از دیدار با استاد موسی معروفی پدر جواد معروفی دارم. او در دیداری که داشتیم به من گفت کار تو را می پسندم زیرا به جای این که مدام مثل برخی از خوانندگان، بی هدف «چه چه» بزنی، برای شعر و بیان شعر ارج و ارزش قائلی. او می گفت سال های زیادی در موسیقی کار کرده ام و نمی دانم برخی اصوات بی مفهوم چه چیزی نصیب شنونده می کند که عده ای این قدر روی آن اصرار دارند

گلچین خطاب به خوانندگان جوان گفت: باید به جای تکرارهای اشتباه بعضی اساتید، به سمت جلو قدم برداریم. در موسیقی افتخارمان به شعرمان است و توجه به ادبیات فارسی را باید هدف قرار دهیم و به بیان و لحن بیشتر توجه کنیم چرا که شعر و ادبیات ما گنجینه بزرگی است که در دست داریم و حیف است از آن بهره نبریم.