۲۵ آذر سالمرگ پرویز منصوری موسیقی شناس و مدرس ایرانی

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر خبر گزاری برنا ، پرویز منصوری موسیقیدان، مدرس و مترجم و مولف در سال ۱۳۰۳ متولد شد او تحصیل موسیقی ایرانی را با آموزش ویلن ایرانی نزد موسی نی داوود آغاز کرد. اما به توصیه روبیک گریگوریان به هنرستان موسیقی‌آمد و به تعلیم ویلن نزد گریگوریان و سنجری و مدتی بعد به تحصیل آهنگسازی نزد حسین ناصحی پرداخت. استعداد منصوری به گونه‌ای بود که ناصحی بدون برگزاری کنکور او را وارد رشته آهنگسازی کرد.

 در همان دوران کودکی به همراه خانواده به تهران نقل مکان کرد.آموزش ویولن را با استاد موسی خان نی داوود آغاز کرد ولی چون شیوه آموزش نی داوود بدون نت بود ، نزد روبیک گریگوریان رفت و در سال 1320 به همراه خانواده اش به اصفهان رفت و در آنجا ضمن تحصیل در مقطع متوسطه نزد بوزاند گارسپاریان به آموزش موسیقی ادامه داد. در سال 1324 تحصیلات خود را در دبیرستان به پایان رساند و به تهران بازگشت . وی دوره ی آموزش آهنگسازی را با حسین ناصحی پشت سر گذاشت و بدون کنکور وارد رشته آهنگسازی شد. 

با رفتن ناصحی از هنرستان، منصوری به فکر ادامه تحصیل در خارج از کشور افتاد او با کمک‌های پدر و مختصری کمک از وزارت فرهنگ و هنر وقت به اتریش رفت. اولین کتاب او - ریمسکی کورساکف - حاصل همین دوره دانشجویی بود. اقامت او در اتریش یازده سال طول کشید، او در آنجا رشته سازهای کوبه‌ای را انتخاب کرد، برای این که بتواند در ارکسترها با آثار مختلف آشنا شود و پارتی تور های مختلفی را مطالعه کند.

در سال 1328 برای امرار معاش ترک تحصیل کرد و در بانک ملی استخدام شد و در سال های مبارزه برای ملی شدن صنعت نفت به فعالیت سیاسی پرداخت و بعد از کودتای 1332 به مدت یکسال به زندان رفت. از سال 1355 به آموزش خصوصی موسیقی در رشته های ویولن ، سلفژ و هارمونی پرداخت. در سال 1341 به اتریش رفت و در آکادمی موسیقی و هنرهای نمایشی در رشته آهنگسازی زیر نظر هانس یلینگ به تحصیل پرداخت. در سال 1349 پس از اتمام تحصیل و گرفتن پایان نامه از این آکادمی به ایران بازگشت و مشغول تدریس در هنرستان های موسیقی ، دانشگاه و تلویزیون شد. پس از انقلاب فرهنگی و تعطیل شدن هنرستان های موسیقی به تدریس خصوصی مشغول شد.

منصوری از اولین ، جدی ترین و پرکارترین مؤلفان در رشته موسیقی در زبان فارسی است. تنوع موضوع در آثار او قابل توجه است و مسائل مختلفی را شامل می شود. از جمله تئوری بنیادی موسیقی ، هارمونی تحلیلی ، ارکستراسیون ، کاوش در قلمرو موسیقی ایرانی  و ... شناخته شده ترین و تاثیرگذارترین اثر منصوری ، تئوری بنیادی موسیقی است که تا به امروز حدود 40 بار از سوی انتشارات کارنامه تجدید چاپ شده است و در سال 1371 بعنوان کتاب سال موسیقی برای مترجم جایزه ای به ارمغان آورد. از دیگر آثار او می توان به " چگونه خوب بشنویم " و " چگونه از موسیقی لذت ببریم " اشاره کرد.

منصوری به موسیقی دستگاهی ایران و موسیقیدانان برجسته آن علاقه آشکاری داشت و با نوشتن مقالاتی درباره موسیقی ایرانی ( که بعدها در کتاب کاوش در قلمرو موسیقی ایرانی چاپ شد) و درباره موسیقیدانان بزرگ چون خالقی و صبا ، دقت نظر و مسئولیت فرهنگی خود را نسبت به موسیقی کشورش نشان داد. 5 سال تمرین و تسلط او به زبان آلمانی از او مترجمی قابل اعتماد ساخت و دانش نظری سطح بالای او در موسیقی و حس امانتداری و دقتش او را شخصیتی معرفی می کند که می تواند برای آنها که می خواهند جدی و بامسئولیت کار کنند ، الگویی شاخص باشد.

وی در ۲۵ آذر ۱۳۹۰ | ۱۵ دسامبر ۲۰۱۱ در وین درگذشت.