تیغ تیز ترمه و یادش بخیر های "کیومرث پور احمد"

سلام کیومرث خان پور احمد!

نوستالژی دوران کودکی همه ما،

پدر خوانده قصه های مجید،

هفتاد سالگی تان با تیغ و ترمه همراه بود!

قبل از اینکه بخواهم فیلم تان را رصد کنم باید بگویم جسارت تان کماکان پابرجاست روزی که فیلم "شب یلدا " را به عنوان یک اکسپرسیون ایرانی دیدم به تفکر و جسارت تان قبطه خوردم. اما هر چه گذشت انتظار دیدن اتفاقی خارق العاده از شما بیشتر به یک رویا تبدیل شد.

چه رمان خوبی را انتخاب کرده اید (کی از این چرخ و فلک پیاده می شوم ) برای اقتباس، و چه باهوش که مثل تمام بزرگان سینمای دنیا به اقتباس احترام می گذارید، این نشان از آن دارد که هنوز سینما برای شما بازار نشده است و هستند هنرمندانی که قواعد ادبیات و مالکیت اثر را می شناسند.

و اما تیغ و ترمه؛

با آغاز فیلم و تعریفی که از شخصیت پژمان بازغی(نقشی که او بازی کرد) دیدم متوجه شدم که قرار است در قدم اول فیلمی جسور اتفاق بیفتد. با شناختی که از رمان اقتباسی داشتم به سرعت این اطمینان ایجاد شد که فیلم صاحب یک قصه است، با شخصیت های مشخص. 

کم کم که جلو رفتیم و گره افکنی و گره گشایی ها که کلید خورد فیلم از رمان جا ماند و مشخصا جذابیت کاراکتر ها برای دیده نشدن جذاب بودند. دیبا زاهدی و پژمان بازغی و البته هومن برق نورد بازیهایی قابل قبول ارائه کرد مشخصا مثل همیشه روی هدایت بازیگرانتان وسواس عجیب و غریب دارید. 

می توان حدس زد که تک تک نگاه و عکسهای ریز و درشت بازیگران در کنار هنرمندی شان به هدایتی از سوی سرد و گرم کشیده سینما بر می گردد. اما شخصیت ها و ماجرای دغدغه های دختری که به دنبال شناسنامه اش می گردد در فیلم خیلی کم عمق پیش رفت.

من از شما سابقه ساخت سریال سر نخ را دارم و خوب می دانم که پرده های جذابی برای ایجاد لابیرنت و تعلیق های پر رمز و رازی را برای طرح اتفاقاتی این چنینی دارید اما شخصیت ها در این تعلیق در نیامدند. شخصیت امیر منفعلی در ظاهر منفعل نبود اما انفعالش بر قصه حاکم شد طوری که کم کم می رفت تا حضور های بی دلیل داشته باشد. 

انتخاب لاله اسکندری برای نقش لی لی بیشتر به یک فانتزی شباهت داشت. چرا او باید در نقش مادر دیبا زاهدی قابل باور باشد سالهاست او را در نقش پارتنر پژمان بازغی دیده ایم و حالا تنها با یک دیالوگ چهل و چهار ساله و سه نقطه با یک مشکل باور مخاطبمان را حل کنیم . 

استاد، مخاطب امروز کمی باهوش تر شده است خیلی سخت نبود که از پرخاشگری های «لی لی» و «عمو» به این نتیجه برسیم که رابطه ای زخم دار در گذشته بین آنها حکم فرما بوده است و بسیار آسان تر بود ماجرای سبیل های چپ و راست عمو و ... 

شاید بهتر بود سکانس ترمه و مادرش در سرویس بهداشتی فرودگاه سکانس پایانی باشد اما مثل یک غصه گوی کار بلد تشخیص دادید شخصیت ترمه نیز واگویه هایش را داشته باشد، به هر حال فیلم تیغ و ترمه با یک سری شخصیت در ظاهر عمیق اما در حد و اندازه های یک سریال تلویزیونی با قصه ای نیمه کاره به کارنامه خالق شب یلدای عزیز اضافه شد.