نابغه جدید پزشکی جهان را بشناسید

به گزارش خبرنگار گروه علمی و فناوری خبرگزاری برنا؛ سوانت پابو، به خاطر کشفیاتش درباره «ژنوم انسان تباران منقرض شده و تکامل انسان» برنده جایزه نوبل پزشکی ۲۰۲۲ شد.
پابو از طریق تحقیقات پیشگامانه خود، به موضوعی به ظاهر غیرممکن دست یافت. این موضوع، تعیین توالی ژنوم نئاندرتال، یکی از خویشاوندان منقرض‌شده انسان امروزی بود. همچنین، او کشف هیجان‌انگیزی در مورد یک انسان‌تبار ناشناخته به نام دنیسووا انجام داد.
پابو دریافت که انتقال ژن از این انسان‌تباران منقرض‌شده به انسان خردمند پس از مهاجرت به خارج از آفریقا در حدود ۷۰ هزار سال پیش رخ داده است. این انتقال باستانی ژن به انسان‌های امروزی، ارتباط فیزیولوژیکی دارد. به عنوان مثال، بر نحوه واکنش شبکه ایمنی بدن ما نسبت به عفونت‌ها تأثیر می‌گذارد.
تحقیقات اساسی پابو باعث ایجاد یک رشته علمی کاملا جدید شد. دیرینه‌شناسی اکتشافات او با آشکار کردن تفاوت‌های ژنتیکی که همه انسان‌های زنده را از انسان‌های منقرض‌شده متمایز می‌کند، مبنایی را برای کشف آنچه که ما را منحصربه‌فرد می‌سازد، فراهم می‌کند.
سوانت پابو، زیست‌شناس و و متخصص ژنتیک تکاملی اهل سوئد است. وی به عنوان یکی از بنیان‌گذاران دیرینه‌شناسی، به طور گسترده روی ژنوم نئاندرتال کار کرده است. پابو در سال ۱۹۹۷ به عنوان مدیر بخش ژنتیک در "موسسه انسان‌شناسی تکاملی ماکس پلانک" (MPI EVA) در لایپزیگ، آلمان منصوب شد.
پابو به عنوان یکی از بنیان‌گذاران پالئوژنتیک شناخته می‌شود. پالئوژنتیک، رشته‌ای است که از روش‌های ژنتیک برای مطالعه در مورد انسان‌های اولیه و سایر جمعیت‌های باستانی استفاده می‌کند. پابو و همکارانش در سال ۱۹۹۷، توالی‌یابی موفقیت‌آمیز DNA میتوکندریایی (mtDNA) نئاندرتال را گزارش کردند که از نمونه‌ یافت‌شده در غار کلاین فلدهوفر گروت (Kleine Feldhofer Grotte) به دست آمده بود.
بخش تحت مدیریت پابو در اوت ۲۰۰۲، یافته‌هایی را درباره ژن زبان (FOXP ۲) منتشر کرد که در برخی از افراد دارای ناتوانی زبانی وجود ندارد یا آسیب دیده است.
پابو در سال ۲۰۰۶، طرحی را برای بازسازی کل ژنوم نئاندرتال‌ها ارائه کرد. در سال ۲۰۰۷، او به عنوان یکی از ۱۰۰ شخص تاثیرگذار سال مجله Time انتخاب شد.
پابو و همکارانش در مارس ۲۰۱۰، گزارشی درباره تجزیه و تحلیل DNA استخوان انگشتی که در غار دنیسووا در سیبری یافت شد، منتشر کردند. نتایج این پژوهش نشان داد که استخوان متعلق به یکی از اعضای منقرض‌شده سرده‌ای از انسان‌سایان است که هنوز شناخته نشده بود. این نخستین بار بود که یک انسان‌تبار ناشناخته با استفاده از تجزیه و تحلیل DNA کشف شد.
پابو و همکارانش در مه ۲۰۱۰، پیش‌نویس توالی ژنوم نئاندرتال را در مجله ساینس (Science) منتشر کردند. همچنین، آن‌ها به این نتیجه رسیدند که احتمالا بین نئاندرتال‌ها و انسان‌های اوراسیا تلاقی وجود داشته است.
پابو در سال ۲۰۱۴، کتاب انسان نئاندرتال: در جستجوی ژنوم‌های گمشده را منتشر کرد که در آن به صورت ترکیبی از خاطرات و علم عامه، داستان تلاش‌های پژوهشی برای بررسی ژنوم نئاندرتال را همراه با افکار خود در مورد تکامل انسان بیان می‌کند.

انتهای پیام/