هاشمی: از فردا این مدال‌ها را فراموش می‌کنم/ آمده بودم که سه طلا بگیرم

به گزارش خبرنگار اعزامی برنا به تایلند، ستاره نوظهور وزنه برداری ایران اوست. ستاره های که به قحطی طلا برای وزنه برداری ایران در پوکت پایان داد و در شرایطی که کمتر کسی تصورش را می کرد، توانست مدال طلای دسته 94 کیلوگرم رقابت های قهرمانی آسیا در تایلند را به سینه بزند.

او را می توان یکی ازپدیده های جوان، باآتیه و خوش فکر تیم ملی وزنه برداری دانست.علی هاشمی ملی پوش ایلامی تیم ملی وزنه برداری در رقابت دسته 94 کیلوگرم مسابقات آسیایی 2015 پوکت اگر چه نخستین حضور رسمی و بین المللی اش را در یک مسابقه معتبر تجربه می کرد اما آنقدر با روحیه و پر از انرژی مثبت روی تخته مسابقه ظاهر شد که  از همان ابتدا با کسب مدال طلای یکضرب آسیا خیال کادرفنی و ایرانی های حاضر در سالن را برای ادامه کار راحت کرد.

علی هاشمی ملی پوش 94 کیلویی ایران پس از کسب یک نشان طلای ارزشمند در حرکت یکضرب و نیز نشان برنز مجموع  قاره آسیا درخصوص اینکه آیا خودش فکر می کرد که بتواند کاروان وزنه برداری ایران را در این رقابتها صاحب مدال های ارزشمند کند، می گوید: برای رسیدن به این جایگاه طبق برنامه های  سرمربی تیم ملی خیلی تمرین کردم و آمده بودم اینجا تا صاحب هر سه نشان طلای آسیا در این وزن شوم،اما حیف شد که فقط یکی از سه نشان طلای آسیایی قسمتم شد.

هاشمی ادامه می دهد: حقیقتا به توانمندی هایم در وزنه برداری ایمان دارم و وقتی می خواهم روی تخته بروم فقط به فکر مهار وزنه هایی هستم که  مربیان برایم انتخاب می کنند. اینجا و در رقابتهای آسیایی هم تمام فکر و ذهنم را معطوف کردم به برنامه ای که کادرفنی برای موفقیتم در میدان مسابقه دارند. خدارا واقعا شاکرم که نگذاشت شرمنده مربیان و مردم کشورم شوم.

ملی پوش دسته 94 کیلوگرم کشورمان با بیان این مطلب که زیر وزنه های آخر در دو حرکت یکضرب و دوضرب بدنش به اصطلاح فنی خالی کرد و به همین دلیل نتوانست عملکرد خوبش را با مهار این وزنه ها در پوکت تکمیل کند اعتقاد دارد: حرکات ابتدایی ام انصافا سنگینی در وزنه ها احساس نمی کردم اما در دو حرکت پایانی یکضرب و دوضربم نمی دانم چرا بدنم خالی می کرد و نمی توانستم آنطوری که باید زیر وزنه انعطاف داشته و کارم را تکمیل کنم. به هرحال خوشحالم که در نخستین میدان معتبر بین المللی ام دررده سنی بزرگسالان شرمنده مردم و کادرفنی نشدم. حقیقتا از فردا این مدال ها را فراموش می کنم و تنها دنبال موفقیت بزرگتر در رقابتهای جهانی امریکا و بازی های المپیک 2016 ریو هستم. البته اگر فدراسیون و کادرفنی دوباره به من اعتماد کنند و بتوانم افتخار پوشیدن پیراهن تیم ملی را در رویدادهای معتبر آتی داشته باشم.