اعتماد به نسل جوان ، در گذر زمان

به گزارش خبرگزاری برنا از گیلان ؛ مو و محاسن سپیدکرده های امروز ، فرقی نمیکند که پر آوازه باشند یا چهره ای محلی یا شهرستانی ، پای صحبتشان که می نشینی معترفند در دهه 60  و  70 آن گونه عرصه برایشان باز شد که توانستند تجربه کسب نمایند و غالبا  بیشتر یا کمتر از 20سال داشتند که یا در جبهه عهده دار مسؤولیت شدند یا در عرصه اجرایی(ولو در حد مدیر یک واحد) مورد اعتماد قرار گرفتند و در واقع فرصت یافتند تا انرژی و استعداد خود را به منصه ظهور بگذارند.

امروز اما غالب همان هایی که یک روزی جوان بیست و چند ساله بودند و  فضای باز بعد از انقلاب موجب شکوفایی آن ها شد و اکنون مفتخر به سابقه ی اجرایی هستند  به سختی راضی  می شوند که سکان را در اختیار نسل جدید و تازه نفس قرار دهند و ناظر و مشاور باشند، حال آنکه با این عمل امکان نیل به موفقیت و افزایش راندمان کار محتمل تر است ، چرا که از سویی جوان امروز دارای دانش تخصصی و بهره مند از چرخه ی اطلاعات نوین و چابک و باانگیزه است و از سوی دیگر می تواند از تجربه ی ارزشمند پیشکسوتان استفاده کند.

دلایل عدم امکان بکارگیری سیل جوان های مستعد ، پرانرژی و متخصص در دستگاه های دولتی و نیمه دولتی برای احیا و شتاب دهی به سیستم اداری و اجرایی کشور را  شاید بتوان پذیرفت  اما علی الظاهر مشکل اینجاست که فرهنگ اعتماد به نسل فعلی و ایجاد فضا  و ریل گذاری برای نیروهای جدید در دولت و تبع آن در اجتماع نهادینه نشده است  و بی شک در آینده به معضلی برای نظام سیاسی،اجتماعی و اجرایی کشور تبدیل خواهد شد.

امروز با توجه به نیاز کشور به توسعه  مضاعف ، استفاده از جوانان متخصص و مستعد در همه ی عرصه ها تکلیف می باشد و مدیران و مسئولان با سابقه می توانند با انتقال تجربه ی خود، راه پیشرفت جوانان را هموار نمایند و دین خود را به شکل اکمل به سرزمینشان ادا کنند.

امید آنکه  به همت برخی از پیشکسوتان دلسوز و آینده نگر  روزنه ای برای حضور نیروهای تازه نفس در عرصه های مدیریتی و اجرایی باز شود.

فرشاد حسینی فر _ کارشناس میراث فرهنگی و گردشگری