عاقبت بی‌سرانجام غرفه‌داران مرکز خوداشتغالی پارک لاله/چقدر می‌گیری تا بیکار شوی؟

 وقتی از بلوار کشاورز، به سمت بالا حرکت می‌کنی، موزه هنرهای معاصر را می‌گذرانی و به گذری می‌ر‌سی که به آن می‌گویند «گذر هنرمندان»؛ این معنا برایت متجلی می‌شود که اینجا راهی است که هنرمندان از آن می‌گذرند. وقتی قدم به داخل بازارچه می‌گذاری، تمام صنف و صنوف را در این مکان می‌بینی. جایی که تمام اهالی فاطمی و امیر آباد را برای گذراندن اوقاتی از فراغت خود و حتی خرید، بدون داشتن هیچ گلایه و شکایتی به آنجا می کشاند. زمزمه ها، حاکی از این است که گویا وزارت کار و شهرداری به جان هم افتاده اند و این بازارچه مثل فرزندی یتیم در این کشمکش‌ها به این سو و آن سو کشانده می‌شود. 

قدم هایی برای اشتغال برمی دارند؟
شهرداری منطقه 6 تعدادی از غرفه‌های پارک لاله را که منبع درآمد خانواده هایی بود که در آنجا به صورت خوداشتغال فعالیت داشتند را تخریب کرده و این روزها زمزمه ها حکایت از این مطلب را دارد که بدون توجه به بازار اشتغال، طرح و برنامه هایی را برای خود ریخته اند، که جز بیکاری تعداد زیادی از شهروندان، نتیجه دیگری حاصل نخواهد شد.

یکی از غرفه داران این مرکز خوداشتغالی، در گفتگو با خبرنگار شهری خبرگزاری برنا، گفت: در ابتدا جریان به عنوان خوداشتغالی مطرح شد. به ما می گویند که در این مکان حق و حقوقی ندارید در صورتی که طبق قانونی که قبل از سال 75 تصویب شد، اگر کسی در جایی مستاجر باشد و در آن به کسب و کار بپردازد، بعد از گذشته دو یا سه سال به او حق کسب و پیشه تعلق می گیرد. امروز بدون اینکه شهرداری به عواقب کسب و کار غرفه‌داران بیندیشد، آنها را بعد از گذشت 20 سال می خواهد بیرون کند.

وی با اشاره به اینکه سال 81- 67 وزارت کار از غرفه‌داران اجاره می گرفته است، افزود: مدعی این هستیم که در برابر قانون کشور و قانون اساسی باید برای مردم کسب و پیشه راه اندازی شود. این حق قانونی ماست  که اشتغال بخواهیم.
 

قصه ای به نام رعب و وحشت برای هنرمندان مرکز خوداشتغالی پارک لاله
 
غرفه‌دار دیگری ادامه داد: به این نکته توجه شود که اینجا حدود 200 نفر خودسرپرست هستند و این 200 نفر حدود 4 یا 5 نفر را با خود همراه دارند. یعنی سرنوشت اشتغال 800 تا 1000 نفر در میان است. با توجه به اینکه این روزها شعار اشتغال زایی مطرح است، چطور می توانند 1000 نفر را بیکار کنند؟

وی به نقل قولی از وزیر کار در سال 80 اشاره می کند و می گوید: در سال 80 ایجاد هر فرصت شغلی حدود 8 میلیون تومان هزینه در برداشته است. در حال حاضر وزارت کار عنوان کرده که ایجاد این فرصت های شغلی مبلغی بالغ بر صد میلیون تومان هزینه برمی دارد. چطور ممکن است که با مبلغ ده میلیون تومان ما بتوانیم فرصت شغلی ایجاد کنیم؟

گویا قصه از این هم دردناک تر است. لودر شهرداری شبانه به سراغ بازارچه خوداشتغالی آمده و هیچ حالتی را برای آنها متصور نمی شود جز اینکه یا مجبورید با زور از اینجا خارج شوید یا اینجا را روی سرتان آوار می کنیم. آیا این پاسخ منطقی در برابر یک هنرمند است؟

وی افزود: شهرداری از کارشناسان رسمی دادگستری می تواند درخواست کند که برای اینجا تعیین قیمت کنند. ما برای سر و سامان دادن به این مرکز زحمت کشیده ایم. درختی بوده که کاشته ایم و آن را مراقبت کرده ایم و به اینجا رسانده ایم. فرصت های شغلی بسیاری را فراهم کرده ایم.

کارگر؛ مدیر کل بخش اشتغالزایی:

کار ما تمام شده است

مدیر کل بخش اشتغالزایی در این راستا می گوید: به صورت مشخص برای اشتغال این مراکز ردیف خاصی درنظر گرفته نشده است. قبلا جزیی از ردیف 520000 قانون بودجه سنواتی بود که مرکزهای خود اشتغالی، برای توسعه و حفظ فرصت شغلی تامین اعتبار می شد. ولی به تدریج از سال 87 این بودجه ها یا تخصیص داده نشد یا بسیار ناچیز است. شاید به خاطر عملکرد بنگاه های کوچک یا زودبازده بود.

وی در ادامه افزود: متاسفانه بودجه عملیاتی که باید مبتنی بر عملیات دستگاه‌ها باشد برنامه مشخص را وزارت کار یا راه و شهرسازی و میراث فرهنگی و صنایع دستی و ... تعیین کنند و بودجه را بیاورند و بگیرند. مباحث متفرقه مطرح شده است.


کارگر تصریح می کند: مرکز خوداشتغالی زمینه خاص و مالکیت آن برای شهرداری است. ما زمانی استارت را زدیم و دیگر کاری نداریم. مسئولیت ما تمام شده است. اگر تغییر کاربری بخواهد بدهد را باید مسئولان پیگیری کنند که اگر فضا را بگیرند چه فضایی را می دهند که زندگی شان آسیب نبیند. ارتباطی با هم نداریم.

باید تدابیری برای توسعه و پایداری بیندیشیم

وزارت کار چند تا مسئولیت دارد: مدیریت کار و تولید خدمات و صنعتی. اگر بخواهیم در فرایند و تولید ماحصل اشتغال داشته باشیم، باید تدابیری برای توسعه و پایداری بیندیشیم. بخش دیگر این است که در روابط کار بین کارگر و کارفرما مشکلی پیش نیاید. در بحث خوداشتغالی فعالیت بسیاری انجام می دهیم. فعالیت سودآور که چرخه زندگی را بچرخاند حمایت می کنیم. تمرکز روی مشاغل خانگی، اولویت ما طی سال های اخیر بوده است. حمایت از تسهیلات این افراد، وضعیت ملک را تا آنجایی که امکان داشته انجام می دهیم.

تعارض بین مرکز خوداشتغالی و شهرداری است

یک مرکز وابسته به وزارت کار هست و ما روی آن کار می کنیم. ولی الان نقش تعارض بین مرکز و شهرداری است. ما باید محل ورود و جایگاه قانونی داشته باشیم. فرصت شغلی از دست برود و شکایت کنند و بخش بازرسی کار بتوانند روی آن کار کنند.

نظرشخصی من این است که کارها و اقداماتی که به صورت ضربتی و تسکین مشکل کار ایجاد می شود باید جوانب آن دیده شود. وضعیت مالکیت مشخص نشده است. مستندات قابل ارجاع برای مالکیت باید ارائه شود. توانمندی ها ایجاد شده است ما هنرمان باید این باشد از این فرصت ها استفاده کنیم

چقدر می گیری، بیکار شوی؟

ضیایی یکی از مسئولان شهرداری منطقه 6 در گفتگو با خبرنگار سرویس شهری خبرگزاری برنا درباره وضعیت این بازارچه گفت: در مورد بازارچه تصمیماتی گرفته شده و پرونده مورد بررسی در مرکز است که از قرار معلوم مبلغ 10 میلیون از شهرداری به کسانی که در بازراچه مستقر هستند داده می‌شود.

وی در ادامه افزود: غرفه‌ها را تخریب کردند و فقط وضعیت کسانی که در بازارچه بودند مشخص نبود که به آن‌ها هم با پرداخت مبلغ 10 میلیون حق کسب و پیشه مکان را خالی کنند.

تماس هایی که برگشت می خورد...

البته اینها پاسخ قابل قبولی برای ما نیست. نه تنها برای ما بلکه برای کسانی که در آنجا عمر و جان خود را گذاشته اند و حکایت «کی بود؟ کی بود؟ من نبودم!» برای ما نمایان تر از قبل می شود. هرازگاهی چند نفر با چوب و تیر و تخته و لودر در ابتدا پل روی جوب مقابل مرکز خوداشتغالی را برای مسدود کردن محل تردد عابرین تخریب کنند و بعد به داخل بازارچه بیایند و بدون توجه به صحبت های غرفه داران، در مقابل چشمان شان غرفه ها را تخریب کنند و بروند. تمام تماس های ما به شهرداری برگشت خورد چرا که آقایان گویا بیش از پیش درگیر جلسات خود هستند و نمی دانیم پرونده مرکز خوداشتغالی در کجای این سازمان بزرگ در حال خاک خوردن است.

تلاش ما برای ارتباط با مسئولان شهرداری همچنان ادامه دارد تا جایی که پاسخی قانع کننده را دریافت کنیم. انتهای گزارش را باز می گذاریم و تکمیلی آن را در روزهای آتی منتشر خواهیم کرد...