در ساخت کارهایی با محتوا و ساختار خوب ناتوان شده‌ایم

سریال کره‌ای بازی مرکب Squid Game درباره تعدادی از افراد از اقشار مختلف جامعه است که به دلایل مختلف در زندگی‌شان با چالش و شکست مواجه شده‌اند و به یکباره هر کدام به طریقی برای امتحان کردن شانس‌شان به یک دعوت مرموز برخورد می‌کنند تا شاید صاحب یک جایزه ۳۸ میلیون دلاری شوند.

این سریال جدا از آنچه در ظاهر با موضوع یک فرصت بازی و شانس برای موفقیت روایت می‌کند دارای نکاتی دیگر است که هر کدام می‌توانند در ابعاد جامعه شناسی و روان شناسی به خصوص در دنیای فعلی موضوع بحث باشد که امروز عاملی برای دیده شدن این سریال و اظهار نظرهای متفاوت شده است.

در قصه این سریال ۴۵۶ نفر با الهام گرفتن از ۶ بازی کودکان در کره جنوبی و دیگر کشورها وارد یک فضای خوش‌رنگ ولی مرموز می‌شوند و رقابتی را به بهای جان خود آغاز می‌کنند. قهرمان داستان، آخرین نفری است که در این بازی شرکت می‌کند و ما از زاویه دید او وارد این قصه می‌شویم.

با تعدادی از کارشناسان رسانه، کارگردانان، جامعه شناسان و... در این باره گفت‌وگو کردیم؛

«بهروز مفید»، تهیه کننده و کارگردان سینما و تلویزیون است. او در کارنامه هنری‌اش تهیه سریال‌هایی چون «هشت و نیم دقیقه» به کارگردانی«شهرام شاه حسینی»، «کوبار» به کارگردانی «فریدون حسن‌پور» و... را دارد. او در خصوص این سریال با خبرنگار برنا گفت‌وگویی کرده که در زیر مشاهده می‌کنید.

به نظرتان کدام بعد از جذابیت باعث این شده سریال بازی ماهی مرکب مخاطبان زیادی را به خود جذب کند؟

من این سریال را ندیدم ولی می‌دانم به دلیل متفاوت بودن و ریتم بسیار تندش مقبولیت یافته ولی همان‌طور که گفتم خودم هنوز موفق به دیدنش نشدم.

به نظرتان این روزها که دست مخاطب برای انتخاب باز است کدام مدیوم را برای دیدن سریال انتخاب می‌کند؟ سریال‌های تلویزیونی؟ شبکه نمایش خانگی؟ پلتفرم‌های خارجی؟

به نظرم همه این مواردی که گفتید می‌تواند مخاطب داشته باشد یعنی به نظرم اگر سریال‌های داخلی برای مخاطب جذابیت داشته باشد حتماً آن را می‌بیند. در شبکه نمایش خانگی و تلویزیون هم سریال‌هایی هستند که با اقبال مواجه شده و بیننده دارند اما یکی، دو سریال است که خیلی خاص می‌شوند ولی در کل اتفاق ویژه‌ای نمی‌افتد و دایره انتخاب مردم گسترده است و سراغ هر کدام که جذب‌شان کند می‌روند. البته مشکل ما این است که به نظرم کارهای محتوایی‌مان نتوانسته از ریتم و ساختار ویژه‌ای برخوردار باشد. کمی معضل داریم و درحال حاضر بیشتر مخاطبان‌مان جذب فیلم‌هایی می‌شوند که نباید از دیدن‌شان خوشحال باشیم.