بررسی پیامدهای اعتصاب‌های مطبوعات در سال ۱۳۵۷ در کتاب «اعتصاب قلم»

به گزارش خبرگزاری برنا، شاید بتوان نقش سندیکا را در جریان اعتصاب های مطبوعات در سال 1357 تاثیرگذارترین و مهم ترین نقش آفرینی این نهاد در دوره فعالیتش به شمار آورد؛ اعتصاب هایی که در ادامه موج اعتصاب های پر شمار نهادهای کشور در آن سال شکل گرفتند.

پاییز سال ۱۳۵۷ در روزهایی که از همه جا صدای اعتراض می‌آمد و موج اعتصاب کارگران و کارمندان ارگان‌های دولتی و خصوصی کشور را فرا گرفته بود، روزنامه‌های کثیرالانتشار پایتخت هم دو اعتصاب را از سر گذراندند. ۲۳ مهرماه سالگرد پایان نخستین اعتصاب مطبوعات در آن سال است؛ اعتصابی چهار روزه که در اعتراض به حضور و دخالت نظامیان در جریان انتشار روزنامه‌های اطلاعات و کیهان شکل گرفت. آن اعتصاب مهم‌ترین واکنش مطبوعات تا آن زمان در مقابل رژیم ناتوان پهلوی بود و تضمین کتبی دولت در پایان اعتصاب مبنی بر آزادی مطبوعات برابر قانون اساسی، به عنوان یک پیروزی برای اهالی مطبوعات تلقی ‌شد. اعتصاب مطبوعات در واقع ماحصل کشمکش تاریخی و همیشگی مطبوعات و حکومت در دوره پهلوی دوم بود که سوار بر موج اعتصاب‌های پرشمار پاییز ۵۷ و به رهبری سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات عملی شد. «اعتصاب قلم» نوشته میثم غلامپور، علل، روند و پیامدهای اعتصاب‌های مطبوعات در سال ۱۳۵۷ را بررسی کرده است.

بخش‌هایی از کتاب:

خبر اعتصاب اعضای تحریریه، فنی و اداری مطبوعات پایتخت تنها در نشریات سراسری بازتاب نداشت و به مطبوعات محلی هم کشیده شد. به عنوان نمونه نشریه محلی اولیاء اصفهان در تاریخ اول آبان ماه تیتر اصلی خود را به پیروزی اصحاب مطبوعات اختصاص داد: «یک پیروزی درخشان برای مطبوعات ایران». در این مطلب اشاره شده که این اعتصاب برخلاف اکثر اعتصابها برای دستمزد نبود و اهدافی والا داشت تا «پس از گذشت حدود یک قرن، حریم حرمت مطبوعات را از تجاوز مصون بدارد و آلودگی سانسور را از دامن حیثیت مطبوعات بزداید».

انتهای پیام //