ترفندهای گرفتن مچ دروغگوها از روی پیام‌های متنی

به گزارش برنا؛ تشخیص دروغ می‌تواند بسیار دشوار باشد، حتی برای دستگاه‌هایی که برای گیر انداختن دروغگوها ساخته شده‌اند. پس چگونه می‌توانیم واقعیت را از دروغ تشخیص دهیم؟ محققان چند ترفند در آستین خود دارند. 

فناوری یادگیری ماشین و نرم‌افزار‌های تحلیل چهره به کمک دانشمندان آمده است تا با تجزیه و تحلیل داده‌ها، درست بودن گفته‌های افراد را بررسی کنند.  تیمی از دانشگاه راچستر آمریکا ۱.۳ میلیون فریم از حالات چهره داوطلبانی را که درباره یک سری تصاویر دیده ‌شده راست یا دروغ می‌گفتند، ثبت کردند. سپس نرم‌افزار تجزیه و تحلیل خودکار، ویژگی‌های صورت هر نفر را به هنگام صحبت کردن دسته‌بندی کرد و بعد از آن محققان از زبان یادگیری ماشین برای تشخیص سرنخ‌های دروغگویی و راست‌گویی در چهره افراد استفاده کردند.
  
مشخصات «لبخند دوشن» دروغگوها

تایلان سن، نویسنده این مطالعه، در این باره گفت: «نتایج تحلیل‌ها به ما گفت که اساساً پنج نوع «چهره» مرتبط با لبخند وجود دارد که افراد هنگام پاسخ دادن به سؤالات از خود نشان می‌دهند. یکی از مواردی که اغلب با دروغ گفتن همراه است، همان «لبخند دوشن»(لبخند خوشحالی و از سر رضایت) بود که شامل انقباض ماهیچه‌های چشم، گونه و دهان می‌شود. این حالت تا چشم‌ها امتداد دارد و باعث می‌شود که گفته بسیار واقعی به نظر برسد. امری که نشان می‌دهد افراد ممکن است از فریب دادن دیگران لذت ببرند». اما اگر دروغگوها با خودشان فکر کرده‌اند که دانستن این اطلاعات می‌تواند به آن ها کمکی در دروغگویی کند، اشتباه کرده‌اند. ایشان هوک، نویسنده همکار، می‌گوید: «لبخند دوشن شامل عضله گونه‌ای است که نمی‌توانید آن را کنترل کنید. در واقع پدید آمدن این حالت غیر ارادی است».

تشخیص دروغگویی از روی پیام‌های متنی

البته، وقتی کسی به ما دروغ می‌گوید، همیشه با او در یک اتاق نیستیم و افراد هم این کار را از طریق پیام‌های متنی انجام می‌دهند. بنابراین چگونه می‌توانید بین زمانی که یک نفر دارد به شما قول الکی می‌دهد و وقتی که واقعا دارد راست می‌گوید تمایز قائل شوید؟ محققان دانشگاه کرنل برای یافتن پاسخی به این سوال، ۱۷۰۳ مکالمه متنی را تجزیه و تحلیل کردند و پیام‌های دروغ‌ و صادقانه را مورد تفکیک قرار دادند. آن‌ها همچنین از نظر معیارهایی نظیر فراوانی کلمات، طول پیام و انواع کلمات مورد استفاده(عبارات مبهم و تعهدگریزانه مانند «احتمالا» «شاید») بررسی کردند. نتایج این تحقیق نشان داد افراد وقتی دروغ می‌گویند تمایل دارند از جملات طولانی‌تر استفاده کنند. البته این بدین معنا نیست که هر جمله‌ طولانی دروغ باشد. دانشمندان همچنین دریافتند به هنگام دروغگویی افزایشی جزئی در استفاده از ضمایر شخصی مانند «من» و «خودم» و همچنین عبارات تعهدگریزانه نظیر «احتمالا» «شاید» دیده می‌شود. البته در استفاده از این ترفندها باید ملاحظه داشت و فقط زنگ‌خطرهایی است که می‌توان آن‌ها را جدی گرفت.