واقعیت مغفول مانده مذاکرات ایران و۱+۵

به گزارش خبرگزاری برنا، هادی مولوی نیا نوشت: در عرف دیپلماسی و مذاکره بین المللی حتی برای مسائل نه چندان مهم مذاکراتی بین دو کشور، ساعت ها تحقیق و بررسی برای برگزاری یک ساعت مذاکره رسمی لازم است.

در طول حدود 20 ماه مذاکرات ایران 1+5 در دوران دولت یازدهم بویژه در مذاکرات سخت و نفس گیر پایان یافته لوزان، هیات ایرانی در برابر تمامی اعضای دارای حق وتوی شورای امنیت سازمان ملل و آلمان پشت میز قرار گرفت در حالیکه پشت سر کشورهای غربی مذاکره کننده لابی ممانعتی پرنفوذ رژیم صهیونیستی و یک کشور عربی منطقه قرار داشت که اعلام کرده بودند به هر طریق ممکن تلاش می کنند، گفت وگوها به نتیجه نرسد.

در این وضعیت و بن بست چند ساله مذاکرات، حسن روحانی رییس جمهوری ایران در آغاز کار دولت یازدهم با اتکا به راهبرد نرمش قهرمانانه مورد تاکید مقام معظم رهبری و اجرای سیاست تعامل بین المللی با هدف گذاری غیرقابل چشم پوشی حفظ تمامی حقوق هسته ای، مسئولیت مذاکرات ایران و 1+5 را از شورای عالی امنیت ملی کشور به وزارت خارجه منتقل کرد تا مسیری کاملا عملیاتی آغاز شود.

با اجرای این راهبرد و کار شبانه روزی گروه مذاکره کننده هسته ای به ریاست محمدجواد ظریف دیپلمات کهنه کار در مسند وزیر امور خارجه با همراهی سیدعباس عراقچی و مجید تخت روانچی معاونان وزیر، در صدمین روز کاری دولت یازدهم، توافق ژنو مبتنی بر آزاد شدن بخش از دارایی های بلوکه شده ایران و چشم انداز گام های بعدی مذاکرات به دست آمد.

گروه مذاکره کننده ایران باید همزمان با مسئولیت سنگین برگزاری نشست های حساس با جبهه آشکار و پنهان 1+5، مخالفت های تندروها در آمریکا، رژیم صهیونیستی و مانع تراشی کاسبان تحریم ها در داخل، هوشیارانه و به طور کامل پاسدار متن و حاشیه های منافع ملی در تمامی گفته ها، مذاکرات، متن های پیشنهادی و توافق ها باشد.

اما مغفول مانده ترین واقعیت اینکه گروه مذاکره کننده ایران که علی اکبر صالحی رییس سازمان انرژی اتمی ایران نیز به آن پیوسته بود، به صورت عملیاتی در برابر گروهی از کهنه کارترین دیپلمات های قدرتمندترین کشورهای جهان که از لشکر کارشناسان مبرز اتمی و سیاسی و همچنین رسانه های وابسته و متکی به راهبرد جنگ روانی برخوردارند، هماوردی می کنند.

افزون بر این، دستاوردهای حفاظتی و امنیتی گروه مذاکره کننده ایران و برنامه ریزی تغییر محل انجام مذاکرات از ژنو و وین به لوزان، سبب ناکامی عملیات جاسوسی رژیم صهیونیستی از متن و جریان مذاکرات درون تیمی و نشست های جمعی شد و جمهوری اسلامی توانست تا آخرین مرحله و گام به گام راهبردهای خود را اجرایی کند تا در نهایت پنجشنبه شب در لوزان به تفاهم منجر شد.

گروه مذاکره کننده ایران بدون تاثیرپذیری از جنگ روانی نمایندگان گنگره علیه مذاکرات هسته ای و همچنین دوره گردی های بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی علیه ایران در کشورهای مختلف بویژه برای نمایندگان کنگره آمریکا و اقدامات پنهان یک کشور عربی منطقه، توانست زمینه خروج ایران از فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد را با ملزم کردن گروه 1+5 و اتحادیه اروپا به تصویب قطعنامه در شورای امنیت این سازمان فراهم کند و همزمان تمامی کشورهای مذاکره کننده نیز رسما بر خواسته ایران برای ادامه غنی سازی، تحقیق و توسعه، تعهد به همکاری با تهران برای تقویت دانش هسته ای تاکید کردند.