توقع از کشتی معقول و منطقی باشد

به گزارش سرویس ورزشی خبرگزاری برنا؛ کشتی بدون شک ورزش و امید اول مردم در عرصه بین المللی است و همواره از این رشته انتظار می رود بار مدال آوری برای کشورمان به دوش بکشد و طبیعتا در آستانه المپیک 2016 بازهم این انتظار وجود دارد که کاروان کشتی ما در هر دو رشته آزاد و فرنگی با دستی پر به کشور بازگشته و باعث ایجاد غرور ملی شود.

هر چند که کشتی در آخرین آوردگاه جهانی نتوانست آن طور که باید و شاید ظاهر شده و مدال آوری کند با این حال کماکان امید اول ایران در ریو 2016 محسوب می شود.

در رقابت های جهانی لاس وگاس که حکم رقابت های انتخابی المپیک را هم داشت هر دو تیم کشتی (فرنگی و آزاد) چندان موفق نبودند به طوری که در بسیاری از اوزان نتوانستیم سهمیه المپیک را به دست آوریم و اکنون تا پایان سال فرصت داریم از رقابت های پیش رو که جنبه انتخابی رقابت های ریو 2016 را دارد، نهایت بهره را برده و به نتایج دلخواه دست پیدا کنیم.

در کشتی فرنگی و به واسطه ناکامی در لاس وگاس یک اتفاق مهم رخ داد که آن هم بازگشت دوباره محمد بنا به راس این تیم بود و همین مسئله هم انگیزه فرنگی کاران را مضاعف کرد و هم امید علاقمندان به این رشته را دوچندان کرد ولی در کشتی آزاد همچنان تردیدهایی وجود دارد و رسول خادم درصدد است از همه نیروهای کاربلد این رشته به نحو مقتضی استفاده کند تا این رشته پرطرفدار و پر امید از فرنگی عقب نماند.

طی روزهای اخیر هم رقابت های مرحله اول انتخابی تیم ملی در شرایطی برگزار شد که بسیاری از چهره های جوان و عنوان دار پا روی تشک گذاشته و پنجه در پنجه افکندند تا در نهایت صاحب دو بنده تیم ملی شوند.

در این بین کشتی‌گیران سرشناسی بودند که در سال‌های اخیر به دلیل عملکرد نامناسب و یا مصدومیت، سهمیه حضور در جام تختی به عنوان مرحله دوم و ماقبل پایانی انتخابی تیم ملی را نداشتند و مجبور بودند برای کسب این سهمیه در مسابقات قهرمانی کشور روی تشک بروند که این موضوع باعث افزایش جذابیت این رقابت‌ها شده بود.

حضور نفراتی مانند لشگری، امینی، حسین‌خانی و آقاجانی در کشتی آزاد و عابدین‌زاده، فقیری و علیزاده در کشتی فرنگی باعث شده بود شاهد مسابقات جذابی باشیم.

بدون شک سرشناس‌ترین کشتی‌گیر در این مسابقات کسی نبود به غیر از احسان لشگری، دارنده مدال برنز جهان و المپیک که بعد از طی دوران نقاهت و مصدومیت و دوری 18 ماهه بازگشت به نسبت خوبی داشت و تنها در دیدار فینال با نتیجه 7 بر 2 مقابل ابراهیمی تن به شکست داد. محمدجواد ابراهیمی نیز که در سال 2012 مدال طلای مسابقات جوانان جهان را از آن خود کرده بود در یک سال اخیر درگیر مصدومیت بود و جدال دورمانده‌ها را به نفع خود به پایان رساند تا بعد از پیروزی مقابل لشگری در مسابقات 2 سال قبل انتخابی تیم ملی در قزوین، بار دیگر زنگ خطر را برای این کشتی‌گیر کهنه‌کار به صدا درآورد.

از دیگر چهره‌های مطرحی که در این مسابقات به میدان رفت احسان امینی، دارنده مدال طلای مسابقات قهرمانی آسیا در سال 2011 بود که در سال‌های اخیر دچار افت فاحشی شده و نتوانسته است از جایگاهش دفاع کند. امینی در این مسابقات هم مغلوب لشگری شد، اما در نهایت با قرار گرفتن در جایگاه سومی موفق به کسب سهمیه حضور در جام تختی (مرحله دوم انتخابی) شد.

در کشتی فرنگی، اما شرایط متفاوت بود و چهره های شاخص کمتری حضور داشتند که شاید سرشناس ترین آنها داود عابدین زاده، نایب قهرمانی بازی های آسیایی 2006 دوحه قطر و هادی علیزاده، قهرمان آسیا بودند. البته از کنار نام محمد فقیری کهنه کار نیز نباید به راحتی گذشت. عابدین زاده که اردیبهشت ماه سال جاری در مسابقات قهرمانی آسیا در حالی که به مرحله نیمه نهایی راه یافته بود، به دلیل مصدومیت مغلوب رستم آساکولوف، قهرمان بازی های آسیایی از قزاقستان شد و شانس حضور در فینال و کسب مدل طلا را از دست داد. وی بعد از دوری شش ماهه و طی دوران نقاهت بعد از مصدومیتی با قهرمانی در مسابقات کشوری بازگشتش را جشن گرفت.

به نظر می رسد باید این امیدواری را جستجو کرد که تا چند ماه آینده وضعیت کشتی یک تکان اساسی خورده و به شرایط ایده آل بازگردد اما نباید سطح توقع را به اندازه ای بالا برد که همگان منتظر چندین و چند مدال از المپیک باشند.

به نظر می رسد کشتی ما هم مانند بسیاری از رشته ها در دوران افت به سر برده و انتظر مضاعف از این رشته داشتن تا سبب افزایش استرس نزد کشتی گیران و مربیان و مسئولان می شود اما اگر به طور مقعول به این رشته بنگریم بازهم شاهد خواهیم بود بیشتر از سایر رشته ها از آوردگاه المپیک مدال صید خواهد کرد.