انقلاب «آبی»

فرزانه طهرانی| بارش‌های سیل‌آسا مرهم زخم‌های خشکیدگی نیست و نمی‌تواند ضعف و تشنگی زمین را جبران کند بنابراین هنوز بحران آب به قوت خود باقی است. پدیده گرم شدن زمین که در اثر ازدیاد گازهای گلخانه‌ای به وقوع پیوسته، یخ‌های قطب شمال را ذوب کرده تا به شکل سیل جاری شود. سیلی که نمی‌تواند ذخایر از دست رفته و استفاده شده زیر زمینی را تامین کند. بحران آب آنقدر جدی هست که نیاز به راه‌حل عاجل باشد.

در همه سال‌هایی که وقوع این بحران پیش‌بینی و هشدار داده می‌شد؛ بی‌توجه به نزدیک بودن بحران، تا حد امکان شیره جان زمین مکیده شد و امروز برای تشکیل ستاد بحران ناگزیرمان کرد. از بطن صحبت‌های مقامات عالیرتبه کشور در حوزه مدیریت آب به اتفاق یک راه‌حل به عنوان نخستین امر لازم‌الاجرا قابل استنباط است؛ «صرفه‌جویی». صرفه‌جویی در راس برنامه همه حوزه‌ها به عنوان اساسی‌ترین راه دست‌کم برای جلوگیری از شدت گرفتن این بحران محتوم به اجراست. چه در بخش شرب، چه کشاورزی و چه صنعت باید کمبودها تقسیم شود. زیاده‌خواهی‌های گذشته، امروز خود را در سهم‌گیری از کم‌آبی‌ها نشان داده و همه باید بپذیرند سهم‌شان نسبت به دیروز آب رفته است. در کوتاه‌مدت و در سریع‌ترین اقدام، صرفه‌جویی نخستین گام است اما برنامه‌ها به صرفه‌جویی ختم نمی‌شود. لیستی از برنامه‌هایی که اصلاح‌کننده مدیریت اشتباه گذشته است، در دستور کار قرار گرفته یا به زودی قرار خواهد گرفت. اصلاحات ساختاری در کشاورزی، مقابله با زیاده‌خواهی سدسازان و توقف تولد این سازه‌ها، بازسازی شبکه آب شهری و اصلاح مصارف در بخش شرب، نیازمند اقدامات گسترده‌ای است که در برنامه مدیران بخش‌های مربوطه قرار گرفته است. گفت‌وگو با عالیرتبه‌ترین مقامات مسوول در حوزه آب کشور، نمایی از این برنامه‌ها را روشن می‌کند.