معتادان به هتل ۶ ماهه می‌روند

به گزارش روی خط رسانه های خبرگزاری برنا، روزنامه شرق در ادامه آورده است: موارد نقض در طرح‌ها و برنامه‌های مسئولان آن‌قدر زیاد است که در همین مدت کوتاه این اشکالات به شکلی آشکار و نگران‌کننده از گوشه‌های طرح‌ها بیرون افتاده است. فعلا در طرح جمع‌آوری معتادان متجاهر شهر تهران که با اولویت محله هرندی و جمع‌آوری زنان آغاز شده است، نزدیک به هفت ‌هزار معتاد به مراکز نگهداری شهرداری و بهزیستی منتقل می‌شوند و شش‌ ماهی را در هتلی نه‌چندان مجلل سر کنند. از اینجا به بعد باید منتظر ماند و دید موفقیت این طرح شامل چند درصد این میهمانان اجباری می‌شود.

هتل شش ماهه معتادان و دوباره آغوش باز خیابان موسوی‌چلک، رئیس انجمن مددکاری ایران، سال‌ها به عنوان نماینده بهزیستی با همین موضوعات درگیر و در ارتباط بوده و حالا به عنوان فردی در جریان و آگاه، مخالف این نوع برخورد با معتادان متجاهر است. او به تجربه‌های متعدد برخوردهای ضربتی بعد از انقلاب اسلامی اشاره می‌کند و می‌گوید: از این برخوردهای فیزیکی و اجتماعی چه نتیجه‌ای جز پخش‌شدن بیشتر آسیب حاصل شد؟ در برخورد ضربتی با این معتادان معمولاً آسیب‌های بیشتری به جامعه وارد می‌شود، چراکه این افراد را نمی‌توان مادام‌العمر در زندان یا این کمپ‌ها نگه‌داشت و بالاخره روزی باید در را باز کنید تا آنها دوباره وارد اجتماع شوند.

چلک می‌گوید نظام تأمین اجتماعی ما به یک زن با این مشخصات فقط 53 هزار تومان به عنوان کمک‌هزینه پرداخت می‌کند، اما آیا با این رقم می‌توان زندگی کرد؟ در عین‌ حال این سؤال پیش می‌آید که آیا با تقویت این نظام حمایتی از سوی بهزیستی، تأمین اجتماعی یا شهرداری و سایر ارگان‌ها، معتادان تشویق به ماندن در این شرایط نمی‌شوند؟ آیا سایر اقشار آسیب‌پذیر به پیوستن به این جرگه و استفاده از این امکانات تشویق نمی‌شوند؟

رئیس انجمن مددکاری ایران به انتقادها و اصلاح‌های متعدد درباره مراکز ماده 15 و 16 اشاره کرد و گفت: درباره هر دو این مراکز اشتباهات و اشکالات فراوانی وجود داشته و دارد و همچنان غلط پیش می‌رود. مگر ما در مراکز ماده 15 و حرفه‌آموزی به مددجویان و برگشت‌دادن آنها به اجتماع چقدر موفق بوده‌ایم؟ در بهترین حالت که من شخصاً قبول ندارم، 15 تا 20 درصد از معتادان اصلاح می‌شوند. یعنی تقریباً از هر صد معتاد 80 معتاد دوباره به چرخه اعتیاد و خیابان برمی‌گردند.

سابقه پاک‌کردن شهر از معتادان، قبل از میهمانی‌های بین‌المللی

او به سابقه طرح‌های ضربتی در دوره‌های مختلف از جمله قبل از برگزاری اجلاس سران کشورهای اسلامی در تهران اشاره کرد، گفت: از این دوره‌های شش‌ماهه برای پاک‌کردن خیابان‌های تهران زیاد داشته‌ایم و مسئولان با مانورهای جدید و متفاوت فقط برای مدت کوتاهی صورت‌مسأله را پاک می‌کنند، درحالی‌که اگر این طرح‌ها اثربخش بود باید نتایج آن در جامعه احساس می‌شد. درست است که معتادانِ شهرستان‌های مختلف را اجباری و با تبعید یا اختیاری به شهرستان‌های خودشان برمی‌گردانید، اما آیا هیچ‌یک از هموطنان ما در این دام نمی‌افتند و به شهرهای بزرگ مهاجرت نمی‌کنند و گرفتار اعتیاد نمی‌شوند؟ جلوی آنها را هم این‌گونه می‌گیرید و هر روز اردوگاه‌ها را بزرگ و بزرگتر می‌کنید؟

موسوی‌چلک به اجرای طرح‌های متعدد برای جمع‌آوری خرده‌فروشان مواد مخدر، ارازل و اوباش، معتادان متجاهر و ... با عناوین مختلف اشاره کرد و گفت: تجربه این طرح‌ها معمولاً تجربه خوبی نیست و به عنوان طرحی به نام والعادیات در چند مرحله اجرایی شد، اما مثل همه طرح‌های امنیتی و اجتماعی، با چند روز حبس معتادان و پاک‌کردن خیابان‌ها تمام شد.

او با یادآوری اینکه پیش از این تجربه مراکز بازپروری را در کشور داشته‌ایم، اما به دلیل نداشتن کارایی و موفقیت‌آمیز نبودن، آنها را تعطیل کردند. این مراکز وجود داشت تا همه متخلفان به زندان نروند، اما در‌این‌باره هم دچار مشکل شدیم، حالا تصور کنید قرار است چندین ‌هزار معتاد متخلف به آخر خط رسیده را اجباری در یک مکان جمع کنند. تجمع این تعداد از افراد خطرناک در کنار هم در همه‌جای دنیا منسوخ شده و دیگر معتادان پرخطر را در کنار هم در یک اردوگاه نگه نمی‌دارند.

نگران «شفق» و کنار هم بودن معتادان بودند

وی به مدیریت «شفق» در دوران مسئولیت خود در بهزیستی اشاره کرد و گفت: فکر می‌کنید چرا شفق را تعطیل کردند؟ آن‌قدر نگران بودند که حتی در خطبه‌های نماز جمعه هم درباره آن صحبت کردند. نظرشان هم این بود که کنارهم‌بودن 500 آدم سالم خطرناک است، چه برسد به 500 معتادی که به هیچ‌چیز پایبند نیستند، درمان روی آنها جواب نمی‌دهد و به آخر خط رسیده‌اند. وی معتقد است جامعه‌پذیری این افراد حتی به پنج درصد هم نمی‌رسد و هرقدر هم که آنها را در معرض شرایط بهبود قرار دهیم، به دلیل نبود حمایت اجتماعی، آنها دوباره به چرخه اعتیاد و رفتار پرخطر برمی‌گردند. او بر این نکته تأکید می‌کند که اگرچه تلاش شهرداری تهران و ارگان‌های دیگر متناسب با وظایف آنها و شایسته تقدیر است، اما این اقدامات فقط یک مُسکن شش‌ماهه بر زخم‌های عمیقی است که تهران و شهرهای دیگر با آن مواجه هستند.

رئیس انجمن مددکاری ایران به سیاست‌های کلی مبارزه با مواد مخدر که در سال 85 از سوی مقام معظم رهبری ابلاغ شده است، اشاره کرد و گفت: این سیاست‌ها در این سال‌ها توسط ارگان‌های مربوطه اجرایی نشد و بسیاری از مسائل اجرایی آن روی زمین ماند و درحال‌حاضر این سیاست‌ها قطعا به اصلاح نیاز دارند. در یکی از بندهای این سیاست‌های ابلاغی رهبری، ایشان با نگاهی کاملا آگاهانه و کارشناسی اعلام کرده‌اند که اگر لازم است مواد مخدر کم‌خطرتر را به طور رسمی به معتادان ارائه کنند. مدت‌هاست که مسئولان مختلف مرتبط با حوزه اعتیاد بر ناکارآمدی ماده 16 در شرایط فعلی جامعه و البته جامعه آماری معتادان تأکید می‌کنند. شهردار تهران هم که این روزها اجرای طرحی بزرگ را کلید زده است تا قبل از شروع سال جدید، تهران را از معتادانش پاک کند، بارها از ناکارآمدی ماده 16 (جمع‌آوری اجباری معتادان) گلایه کرده، اما حالا دستور این کار را داده است.

حجت‌الاسلام امرودی، معاون اجتماعی شهردار، در جلسه‌ای که دو هفته قبل به طور غیررسمی با اصحاب رسانه داشت تا ابعاد مختلف طرح شهرداری درباره هرندی و جمع‌آوری معتادان را تشریح کند، در پایان حرف‌هایش گفت: «اگر این طرح به نتیجه نرسید، من از این مسئولیت می‌روم».