پیمان عشق را در افلاک بسته اند...

به گزارش خبرگزاری برنا از قم، در این اشعار آمده است:

در گوشه ی کرشمه ملایک ! کنید ساز

کاین مثنوی رسیده به شیرین ترین فراز

اینک رسیده لحظه از عشق دم زدن

در کوچه های شور و تغزل قدم زدن

دل برده نور سیرت مهتاب از آفتاب

دل بیقرار مادر دریاست بوتراب

مردی که راضی اند خدا و رسول از او

مردی که هدیه کرده به اسلام آبرو

مردی که قد کشیده سرِ شانه ی رسول

 آمد  به خواستگاری دردانه ی رسول

به به  چه دیدنی ست پریشانی علی

گل کرده ناز شرم به پیشانی علی

گر کاسه کاسه می چکد از صورتش گلاب

جانش سراسر آتش و شورست و التهاب

در هر زمان که روح علی در تلاطم ست

چشم امید او به رسول تبسم ست

چون دید مرتضی که لب مصطفی شکفت

آشوب او قرار شد و لب گشود و گفت:

مولای من برادر من مقتدای من

القصه باز هم پدری کن برای من

ای هر چه هست و نیست حقیر محبتت

از کودکی علی ست اسیر محبتت

از کودکی ست شانه ی گرم تو منزلم

داری بدون شک خبر از خواهش دلم

جانان من به خواهش جانانه آمدم

شمعم ! به دستبوسی پروانه آمدم

آن ساقی ام که پر شده از عشق ساغرم

آن ساقی ام  که سخت پریشان کوثرم

از دست تا هنوز نرفته ست هست من

بگذار دست فاطمه ات را به دست من...

***

اینک فرشتگان به تماشا نشسته اند

پیمان عشق را که در افلاک بسته اند

دستان حق رساند دو معصوم را به هم

دلهای بیقرار دو مظلوم را به هم

آن بانویی که فخر زنان دو عالم ست

دنیا اگر که سهم جهازش شود کم ست

آنجا که عشق سینه خود را سپر کند

معشوق بر صداقت عاشق نظر کند

چیزی نخواست فاطمه غیر از خود علی

راهی نبود جز که بگوید به او بلی...