امیدواریم این نوگرایی‌های غیر منطقی کار دست داروغه‌زاده ندهد!

به گزارش خبرنگار سینما خبرگزاری برنا؛  جمعه 13 بهمن ماه سی و ششمین جشنواره فیلم فجر در حالی آغاز می‌شود که به نظر می‌رسد موقعیت مکانی تعیین شده به هیچ عنوان ظرفیت متناسب با مدعوین را  ندارد نکته‌ای که میتوان آن را از حیث  مشکلات زیادی از جمله، ترافیک آن منطقه، پارکینگ و سرویس دهی‌های محدود آن را بررسی کرد.

پس از برگزاری چند سال پیاپی جشنواره فیلم فجر در کاخ رسانه و برج میلاد امسال ابراهیم داروغه زاده دبیر سی و ششمین جشنواره فیلم فجر زاده محل برگزاری را به پردیس ملت منتقل کرد. دلیل این امر هم هنوز مشخص نیست؛ عده‌ای می گویند مدیران برج میلاد مایل نبودند که امسال میزبان جشنواره فجر باشند و در واقع رقم‌ها و قرار دادهای مالی باعث به وجود آمدن این اتفاق شده است و در نهایت دو گزینه پردیس چهارسو و پردیس ملت مطرح شد که برای اهالی رسانه پردیس ملت نهایی شد، برخی نیز می‌گویند چند سالی می‌شد که این تصمیم قرار بود عملی شود اما در نهایت انجام نشد و حالا داروغه زاده آن را عملی کرد.

یکی از مهمترین دلایل اعتراض خبرنگاران این است که تمام پارامترهای منفی این پردیس که شامل عدم ظرفیت مناسب برای پاکینگ خبرنگاران، امکانات محدود سیروس دهی به تعداد زیادی از خبرنگاران، سالن‌های کوچک و حتی صدای نامناسب بعضی سالن‌های پردیس ملت و اساسا معماری و آرایش این پردیس است که هیچ گونه کارایی برای برگزاری مراسم‌های بزرگ و جشنواره‌ها ندارد.در راستای همین موضوع قریب به صد نفر از خبرنگاران شب گذشته کمپینی راه انداختند و نامه‌ای خطاب به سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نوشتند و از او خواستند در این تصمیم تجدید نظر شود. هر چند که این اعتراض خیلی عملیاتی نیست و به نظر امسال پردیس ملت کماکان محل برگزاری جشنواره خواهد بود.

علاوه بر این‌ها مهم‌ترین خبر دیشب منتقل شده هنرمندان به باغ کتاب بود که خود به تنهایی می تواند موجودیت یک جشنواره را زیر سوال ببرد. این در حالی است که اگر اهالی رسانه بخواهند جدا از هنرمندان و سینماگران فیلم‌ها راتماشا کنند طبیعتا در طول سال به سینما می‌رفتند و فیلم‌های مورد نظرشان را می‌دیدند بنابراین نیازی نبود این دورهمی در جشنواره از سال‌ها پیش به وجود بیاید.

وجود فضای نقد، تهیه گزارش و مصاحبه‌ها باعث پویایی و پوشش کلی جشنواره و نیز برقراری ارتباط بین اهالی رسانه و هنرمندان بود تا بتوانند فیلم‌ها را با هم نقد کنند و سینماگران نظران اهالی رسانه را مستقیما بشنوند. بارها دیده ایم که بعد از جشنواره فجر به خاطر نظراتی که اهالی رسانه و منتقدین در کاخ جشنواره مستقیما به صاحبان آثار رسانده اند، تدوین‌های مجددی روی آثار صورت گرفت تا به نظر اصحاب رسانه نزدیک شود.

و اما در پایان این سوال پیش می آید که چرا هنرمندان نباید کنار هم بشینند و فیلم ببینند؟ چرا باید از هم جدا باشند و اصلا این اتفاق چه کمکی به روند جشنواره می‌کند و فلسفه وجودی آن چیست؟ و کلی موارد دیگر که هنوز داروغه زاده پاسخ روشنی به آن نداده است. ناگفته نماند که دبیرجشنواره خود  برج میلاد را برای افتتاحیه این فستیوال مناسب‌تر دانسته اما اصرار برای پاک کردن صورت مساله خیلی از اتفاقات سال‌های گذشته و رساندنش به یک فعل جدید دقیقا مشخص نیست و اصلا چرا آقای داروغه زاده سعی کرده در همه موارد این همه تغییر به وجود بیاورد؟ هر چند که ما در سیستم مدیریتی عادت داریم که مدیران وقتی جای یکدیگر می‌نشینند همه تصمیمات افراد قبلی را پاک می‌کنند و بدون نگاه کردن به ظرفیت ها تصمیمات جدید اتخاذ می کنند. در نهایت امیدواریم در پایان جشنواره جوری نشود که ابراهیم داروغه زاده به خاطر همین نو گرایی های غیر منطقی از برگزاری این جشنواره نمره مردودی بگیرد.