آقای تهیه کننده‌ی جوان، منصف باش

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ بهرنگ علوی یکی از بازیگران جوان این روزهای سینما و تلویزیون است که با بازی خود در سریال «هشت و نیم دقیقه» طرفداران زیادی پیدا کرد و پس از آن در  فیلم «دشمن زن» که ژانری کمدی دارد به خوبی ظاهر شد و نشان داد که توانایی زیادی در عرصه بازی و بازیگری دارد. در ذیل گف‌و‌گو ما با بهرنگ علوی را از نظر می‌گذرانید.

چی شد که دشمن زن به تو پیشنهاد شد و برای بازی این نقش را انتخاب کردی؟ چه بازخوردهایی تا حالا از طرف مردم داشتی؟

یک روز کریم امینی با من تماس گرفت و «دشمن زن» را به من پیشنهاد کرد. بخاطر شناختی که من و کریم امینی از هم داشتیم همیشه می گفت چرا طنز کار نمی کنی؟ و من  همیشه می گفتم منتظر فرصت خوبم.  معمولا فیلمنامه های طنزی  که پیشنهاد می شود سلیقه من نیست. راستش را بخواهی من خیلی زودتر از این حرف ها می خواستم طنز بازی کنم ...

خب چرا...؟

از طرفی دوست داشتم کاری مثل هشت و نیم دقیقه که یک نقش جدی در آن داشتم را مخاطب از من ببیندو سپس در این گونه هم دیده شوم.

چرا؟

 چون اگر اول «دشمن زن» که ژانر کمدی دارد را بازی می کردم و بعد سراغ ژانر جدی می رفتم  باور این شخصیت جدی برای مخاطب سخت می شد. همینطور که الان خیلی ها برایم کامنت می گذارند که ما اصلا فکر نمی کردیم فرزین «هشت و نیم دقیقه» چنین روی کمدی داشته باشد و چنین رقص و لحظات کمدی را برای مخاطب ایجاد کند چون کاملا تصور جدی از من داشتند. قبل از هشت و نیم دقیقه هم، من در «مرگ ماهی» بازی کرده بودم که آن فیلم هم  فضای جدی داشت. تو می دانی در این سینما اگر به یک باره قالب بازی ات را بشکنی خیلی ریسک بزرگی کردی. من حالا حالاها می توانستم با بازی در فیلم ها و سریال هایی با سبک هشت و نیم دقیقه دیده شوم...

آره و یادم هست  حتی چند کار در آن فضا هم  به تو پیشنهاد شد...

بله دقیقا و این ماجرا بعد از فیلم "دربند" (پرویز شهبازی ) هم برای من اتفاق افتاد و به جرات می توانم بگویم همان سال که دربند را کار کردم حدود 12 کار با کارکترهایی شبیه به بهرنگ فیلم دربند به من پیشنهاد کردند. حداقل می توانستم یکی دوتا کار دیگر با همان شکل و شمایل و البته با کمی تغییرات بازی کنم ولی نخواستم تکراری باشد و همین  وسواس وقفه  در کار ایجاد می کند.

برگردیم سر وقت "دشمن زن " ....

کارگردان «دشمن زن»،  فیلم اولی بود که می ساخت و از سویی دوست من هم بود، از این بایت خیلی خوشحالم که با او همکاری کردم چون اصولا کارگردان کاربلدی هست و البته فیلمنامه خوبی هم در دست داشت.

اصولا تو خیلی اهل بگو بخند نیستی برایت جالب نبود که اصلا چرا تو؟

می دونی من  کمی مشکل اعتماد دارم و راحت نمی توانم اعتماد کنم، احساس می کنم شما میدانی اگر این کاراکتر را به من بدهی چه می کنم ولی باز تردید دارم و دلیلش را نمی دانم.

همین الان یک کارگردان هست که فیلم "دشمن زن" را دیده و می خواهد یک کار کمدی به من پیشنهاد کند و سابقه ام  را هم می داند و انصافا بابت کارهایی که تا به حال بازی کرده ام به من احترام می گذارند ولی بازهم انگار تردید دارند. انگار که می خواهیم خودمان را امتحان کنیم و سراغ اولین کاراکتر طنز می رویم. من مطمئنم که اگر دوسال پشت هم کمدی کار می کردم بعد از آن باز کاراکتر جدی انتخاب می کردم  اگر چه باور این شخص جدی برای تماشاگر سخت است.

حرف تو را قبول دارم چون فرمول سینما همین است که بر اساس مسائل تکراری جلو می رود که مثلا یک نفر شوخی می کند همه آن را تکرار می کنند، به عبارتی خالق نیستیم اما بخشی از ماجرا هم به باور مخاطب بر می گردد که این سیستم در "دشمن زن" برای تو اتفاق افتاد...

بله و جالب است که کریم امینی من را فقط به واسطه کاراکترم و توانایی که از من دیده بود این نقش را پیشنهاد کرد و اولین مخالف من حسین فرح بخش بود. وقتی اولین جلسه را گذاشتیم و باهم صحبت کردیم از مخالفتش کمی کاسته شد ولی هدف اصلی او این بود که سراغ بازیگرهای طنزی برود که امتحانشان را پس دادند. من هیچ برخورد نزدیکی پیش از اولین نشست فیلم، با حسین فرح بخش نداشتم اما وقتی گپ زدیم تصورش نسبت به من عوض شد. در نهایت سپردم به خود مجموعه که تصمیم بگیرند من باشم یا نه. چون اصولا آدمی نیستم که خودم را به مجموعه ای تحمیل کنم.

اما از طرف دیگر هم همیشه تشنه اعتماد بودم و برای کسی که جسور بوده و به من اعتماد کرده سنگ تمام گذاشتم. مثل پرویز شهبازی که سر فیلم "عیار 14" با یک سکانس من را وارد سینما کرد و بعد برای "دربند" یک نقش مهم تر به من سپرد. با وجود اینکه خیلی ها گفتند این رل رو بده فلان بازیگر توانا ولی پرویز شهبازی گفت نه من به بهرنگ علوی اعتماد می کنم. روزی هم که از دفتر جشنواره با من تماس گرفتند و خبر از کاندید شدنم برای نقش مکمل مرد دادند، گفتم این خبر را به آقای شهبازی بدهید.

پس بالاخره قصه مخالفت حسین فرح بخش به کجا رسید؟

یک هفته جلوی دوربین "دشمن زن" رفتم که بعد از آن حسین فرح بخش بازی من را تایید کرد ولی بعدش درگوشی گفت که برای انتخاب تو استخاره کردم و خیلی خوب اومد و هرچی جلوتر می رویم ایمان می آورم که انتخاب تو برای نقش مجید انتخابی درست بوده است. خداروشکر خروجی خوبی داشت و بازخوردهایی که از مردم و دوست و آشنا می گیرم هم خیلی خوب است.

چقدر دستت برای بداهه گویی باز بود؟

من روز اول تمام کارهایم از کارگردان می خواهم که دستم را باز بگذارند و همیشه این قول دادم را دادم که به متن وفادار باشم تا الان هم واقعا دستم را باز گذاشتند. حتی گاهی به بخش هایی می رسیدیم که می گفتند این کاراکتر را تو ساختی الان پیشنهادت چیه؟.

اگر فیلم را دوبار ببینیم متوجه می شویم که جای کاراکتر در بعضی بخش ها خالی است یعنی در این جنس کار باید این نقش را نقش مکمل ببینیم ولی به هر حال قصه فضای جدی نداشت عملا نقش مجید به یک کاراکتر اصلی تبدیل می شود. من حس می کنم خیلی از قسمت‌ها این نقش باید باشد و نیست. من فکر می کنم بخش هایی از این نقش در قسمت تدوین کم شده است...

بله خیلی کم شده است و گفتند که چون زمان فیلم زیاد شده بود حذف کردند اما در هر صورت این دلیل برایم منطقی نیست. به هر حال من فکر می کنم از یک جایی به بعد این ماجرا به چند فکری خورده است و نظرهای مختلف باعث شده که بخش هایی در مرحله تدوین حذف شود اما همچنان قانع نشدم و احساس می کنم شاید بیشتر مونتاژ شده باشد تا تدوین. البته ضمن احترام به تمام دوستانی که برای فیلم تلاش کردند باید بگویم که بار طنز ماجرا رو دوش من بود و بیشترین قسمت کمدی بر عهده من بود و در خیلی از سکانس ها که به جرات می توانم بگویم شاه سکانس، حضور من حذف شد و از این بابت کمی خستگی به تنم ماند.

فیلم را با تماشاگر هم دیدی؟

بله به جز اکران مردمی در چند سینما نقاط مختلف رفتم و دیدم و تجربه خیلی جالبی بود شاید چون "دشمن زن" مردمی ترین فیلمی بود که تا حالا بازی کردم.

من فکر می کنم چند فیلم دیگر از این جنس می توانی پشت هم کار کنی و قالب را رعایت کنی نظر خودت چیه؟

بله به این موضوع فکر می کنم و فعلا اولویت من شده که کمدی کار کنم.

به این فکر می کنی که به یک آدم پرفروش کمدی تبدیل شوی؟

آره فکر می کنم و اگر فکر نکنم اشتباه کردم. ژانر کمدی_موقعیت خیلی دوست دارم وترجیح می دهم فضای چندسویه ای را تجربه کنم که لحظاتی را با کاراکتر خلق کنم و احساس های متضاد ایجاد کنم. کلا این موضوع سلیقه من هست و قصه های که به این شکل هستند را در ذهن دارم که خیلی اورجینال است و با طرح هایی که دارم تضمین می دهم که پرفروش ترین های سینما را رقم بزنیم.

حالا اگر به جای کمدی که اولویت تو هست در یک ژانر جدی به تو پیشنهاد شود چه می کنی؟

من انتخاب می کنم و شاید برای همین است که وقفه در کارم ایجاد می شود. بعد از «هشت و نیم دقیقه» می توانستم جز پرکارترین های تلویزیون و سینما باشم ولی احساس کردم یا نباشم یا با یک کار متفاوت دیده شوم.