چهره، رفتار و زندگی مالی سلبریتی‌ها حریم خصوصی نیست

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، کامبیز نوروزی حقوقدان در کانال تلگرامی خود نوشت :چند روزی است موضوع سفر آقای رامبد جوان و همسرش به کانادا برای تولد فرزندشان در این کشور از بحثهای داغ فضای رسانه ای است . عکسی هم از این زوج در کانادا منتشر شده است و خصوصاً در فضای مجازی می چرخد . در این که آقای جوان و همسرشان از نظر حقوقی حق داشته اند چنین تصمیمی بگیرند جای بحث و انکار نیست اما اینک این خبر مجالی است برای طرح و نقد یک موضوع مهم .

در نقد این شیوۀ عمل از دو زاوبۀ می توان سخن گفت : یکی اخلاق و دیگری حریم خصوصی .

از نگاه اخلاقی پرسش این است که یک ایرانی مشهور که در همین کشور زندگی می کند و ثروت یا قدرتش را با اتکا به همین مردم به دست اورده است و به عنوان هنرمند یا سیاستمدار حکومتی یا غیرحکومتی سخن از ایرانی و ملت و وطن و فداکاری و خوبی های مملکت می گوید و در همین قالب به شهرت یا درآمد یا قدرتهای بالا می رسد ، آیا اخلاقاً مجاز است در رفتاری مغایر با گفته هایش با تقاضا و بطور داوطلبانه به تابعیت یک کشور دیگر درآید یا فرزندانش را برای زندگی به کشوری دیگر بفرستد یا همچون مورد رامبد جوان و همسرش فرزندشان را در کشوری غیر از ایران به دنیا آورند تا تابعیت تولدی آن کشور را کسب کند؟ این شیوۀ عمل نشانۀ یک دوگانگی میان حرف و عمل است که در مردم به دورویی و دورنگی معروف است. اگر می گویند ایران وطنی است که باید برای آن زندگی و تلاش کنیم، و با طرح این شعار به قدرت و ثروت می رسند، در عمل هم باید به این سخن پابند باشند. کسی که با شعارهای وطن دوستانه و مردم پسندانه حرف می زند ولی در عمل برای خود و خانوادهاش به جستجوی مأمنی غیر از همین مملکت است که به او شهرت و پول و قدرت داده است، مرتکب ریا شده است . مرتکب دورنگی شده است. کم نداریم از این نمونه ها در سلبریتی ها و سیاستمداران کشور یا فعالان سیاسی در داخل یا خارج.

اما از نگاه حقوقیِ حریم خصوصی، آیا طرح و بحث عمل رامبد جوان، یا افراد مشهور هنری یا سیاسی مانند او و نقد عملش مداخله در حریم خصوصی این قبیل افراد است؟ پاسخ از نظر حقوقی قطعاً منفی است. افراد مشهور که به اتکای شهرت خود در عامۀ مردم به قدرت یا ثروت می رسند اصولاً در پی کسب توجه مردم اند. سیاستمدار از مردم رأی و مشروعیت می خواهد. سلبریتی از مردم علاقه و خریداری می خواهد. سیاستمدار از رأی و مشروعیت مردم قدرت می یابد. سلبریتی از علاقۀ مردم پول در می آورد. آنها نمی توانند خواهان آن باشند که مردم فقط به فیگورهای استودیویی و خوش آبرنگ آنها نگاه کنند و کاری به کارشان نداشته باشند. مردمی که با رأی یا توجه و علاقۀ خود به یک سیاستمدار یا یک ورزشکار یا یک هنرمند، مقام و منزلت و قدرت و ثروت و شهرت می بخشند، حق دارند اعمال او را به انتخاب خود مشاهده کنند و آن را نقد کنند و در موردش حرف بزنند. این دسته افراد، خواه و ناخواه، کم و بیش نقش الگویی در جامعه دارند. عمل آنها در جامعه اثر مستقیم دارد. وقتی آنها در جامعه اثرگذارند و نیز منبع ثروت و قدرت شهرت آنها مردماند، طبیعتاً حق نظارت هم برای عامه تولید می شود. به همین دلایل است که چهره، رفتار و حتی زندگی مالی این قبیل اشخاص حریم خصوصی آنها نیست. قابل کشف ثبت و انتشار و نقد است. آنها با مردمان عادی تفاوت دارند. همۀ موقعیت آنها مستقیماً مدیون مردم است. چهره و رفتار و زندگی مالی مردم عادی حریم خصوصی است اما در مورد آن دسته اشخاص خاص چنین نیست.

در ایران هرکس در حکومت یا فضاهای ورزشی و هنری و فرهنگی به جاه و مقامی می رسد، پنهانکاری پیشه میکند و اگر پشت پرده یا واقعیتهای زندگیاش مطرح شود فغان برمی آورد. این به معنای طلبکاری ریاکارانه از مردم است. یک سنت سیئه که جاری است که باید با آن مبارزه کرد.