نقد در تلویزیون شوخی است/ جناحی مشخص قصد کوبیدن سینما را دارند

محمود گبرلو در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، ابتدا درمورد عدم تعامل سینما و تلویزیون گفت: «معتقدم مدل رفتاری تلویزیون درباره سینما؛ مدلی استثنایی و خاص است چرا که هیچ‌کجای دنیا این دو مدیوم علیه یکدیگر نیستند، بلکه دو بال یک جریال سرگرمی‌اند که مخاطبان را به روش‌های مختلف جذب می‌کنند.»

او در ادامه گفت: «اگر برنامه‌‌های تلویزیونی علیه سینما صحبت کنند _ در حالی که از سرمایه‌‌های سینما و آثار فاخر آن بهره می‌برد _ پس باید به نقد خودشان هم بپردازند و این صورت ما شاهد یک نقد اصولی خواهیم بود. در شرایطی که نقدهای تلویزیونی پیش از آنکه تحلیل سازنده و اصولی باشند در راستای تخریب سینماست، دست‌اندرکاران صدا و سیما باید به تحلیل جدی آثار تلویزیونی بپردازند تا باعث رشد و ارتقای برنامه‌های شود.»

گبرلو که حاشیه میان سینماگران و اهالی تلویزیون را رفتاری غلط می‌داند، در همین مورد افزود: «متاسفانه شاهد رفتاری خصمانه هستیم که بین هر دو گروه وجود دارد. کانون کارگردانان سینما اطلاعیه می‌دهد که در تلویزیون حاضر نمی‌شوند و از طرف دیگر تلویزیون بی‌توجه به شرایط امروز از منتقدانی استفاده می‌کند که علیه سینما حرف می‌زنند و این غلط است. به نظرم این میان مخاطب را فراموش کرده‌ایم، در حالی که کسانی که اهل تماشای فیلم در سینما هستند و آنهایی که مخاطب تلویزیون هستند، مکمل یکدیگرند.»

این فعال رسانه درمورد سیاست‌‌های مدیران صدا و سیما در راستای تخریب سینما گفت: «متاسفانه‌ شیوه‌ای که برنامه‌های تلویزیونی در قبال سینما انتخاب کرده‌‌اند غلط است اما نمی‌توانم بگویم این رویکرد کلی مدیران سازمان است و گاهی سیاست‌های غلط تهیه‌کننده یک برنامه یا مدیر یک شبکه موجب چنین اتفاقی می‌شود و فکر نمی‌کنم تفکر غالب در تلویزیون در راستای تخریب سینما باشد.ند »

تهیه‌کننده و مجری سری دوم برنامه «هفت» که یکی از دوران بدون حاشیه این برنامه را مدیریت کرد و مهمان‌های سینمایی شناخته‌شده‌ای را به تلویزیون دعوت کرد، در مورد انتخاب منتقدانی که جایگاه ثابتی در تلویزیون به دست آورده‌اند و حضور پر سر و صدایی هم در این برنامه‌ها دارند، گفت: «اگر بخواهیم کارشناسانه به ماجرا بنگریم، شیوه‌ای که برخی منتقدان در تلویزیون اتخاذ کرده‌اند، ضد منتقد و ضد سینماست و قاطعانه می‌توان گفت این رویکرد موجب شده تا تماشاگران کمتری به سینما بروند.»

او ادامه داد: «الان برخی منتقدها شومن شده‌اند و با ایجاد فضای کمدی و شوخی جای خود را ‌در دل مردم باز می‌کنند. جایگاه واقعی نقد فراموش شده و در حالی که مردم براساس نقد همین شبه‌منتقدان فیلم‌ها را می‌بینند، شاهد تاثیری منفی بر روند سینما هستیم. در ضمن باید بگویم که منتقدان خوش‌قلم و خوش‌بینی داریم که تحلیل‌های منصفانه و فنی در نسبت با سینما و آثار سینمایی دارند و بر همین اساس هم فیلم‌های سینمایی را نقد می‌کنند. شاید برخی از این منتقدان به دلیل تجربه نوشتاری و نقدهای مکتوب، سخنور نباشند و به خوبی دیگران نتوانند حرف بزنند، ولی باید فضا فراهم شود تا منتقدان در برنامه‌‌های تلویزیونی حاضر شوند. ما این افراد را می‌شناسیم و راضی نیستیم جای این منتقدان، شبه‌منتقدانی مدام با الفاظ رکیک سینما را تخریب کنند. این نشانه‌ای از تفکر عده‌ای در تلویزیون است که بنا بر نابودی سینما را دارند. طوری که به نظرم امروز نقد در تلویزیون یک شوخی است!»

گبرلو در مورد فیلم‌های سینمای ایران و کیفیت آنها گفت: «واقعیت این است که در سینمای ایران بیش از 100 فیلم در سال تولید می‌شود؛ در این میان فیلم‌هایی حتی بی‌ارزش با ساختار و مضمونی کهنه و پوسیده هم تولید می‌شود اما در مجموع سینما غذای فکری و سرگرمی مردم را فراهم می‌کند و ما از تماشای فیلم‌های زیادی لذت می‌بریم. نمی‌توان منکر ساخت فیلم‌هایی شد که به فیلم‌های پول‌ساز شهرت دارند و در طول سال ساخته می‌شوند، اما در این میان برخی از جناح‌های فکری خاص و مشخص قصد دارند با علم کردن فیلم‌های پولساز و بست دادن به آن به کل آثار، سینما را بکوبند. متاسفانه این تفکر غلطی است.»

محمود گبرلو در انتها به برنامه «هفت» و دورانی که تهیه‌ و اجرای آن را به عهده داشت اشاره کرد و حرف‌هایش را تمام کرد: «مدیریت در دورانی که برنامه «هفت» را اجرا می‌کردیم، حساسیت زیادی نسبت به رابطه تلویزیون و سینما نشان می‌داد. در آن زمان مدیریت تلویزیون تشخیص داده بود که از هنرمندان استفاده کند، مثل زنده‌یاد یدالله صمدی که سریالی ساخت که تا مدت‌‌ها می‌تواند از آن استفاده کند. من هم به شخصه در این برنامه به نقد اعتقاد داشتم اما نقد منصفانه... وقتی منتقد ثابت برنامه «هفت» قصد تخریب آثار و چهره‌ها را داشت، او را کنار گذاشتم و از حدود 40 منتقد در برنامه‌های مختلف دعوت کردم و نقدهای خوبی هم روی فیلم‌ها شد. معتقدم تنها دوره‌ای از «هفت» که مناظره و گفت‌وگو به معنای واقعی آن وجود داشت و نقد در راستای ارتقای فرم و تکنیک شکل گرفته بود، مربوط به زمانی‌ست که برنامه را تهیه و اجرا می‌کردم.»