«زندگی‌نامه سیدعلی‌اکبر فال‌اسیری» منتشر شد

به گزارش گروه فرهنگ وهنر خبرگزاری برنا،  مجموعه پژوهشی «شخصیت‌های مانا» با هدف ارائه الگوهای موفق، به زندگی شخصیت‌های نیک‌نامی می‌پردازد که در عرصه‌ای دانش، فرهنگ، سیاست و اجتماع در ایران معاصر زیسته و درگذشته‌اند. این مجموعه که برای عموم مخاطبان بویژه جوانان و دانشگاهیان تهیه شده برآیند احساس ضرورتی است که در پهنة ارائة آثار دقیق و مستند از زندگانی افراد تأثیرگذار پدید آمده‌است. از اینرو پژوهشگران دفتر ادبیات انقلاب اسلامی حوزه هنری که تجربه‌ای در شرح حال‌نویسی داشتند، گروهی را با عنوان شخصیت‌های مانا تشکیل دادند. این گروه یکصد تن از شخصیت‌های مشهور یا کم‌آوازة معاصر را برگزید تا در مجموعه‌ای به شرح احوال، فعالیت‌ها، آراء و اندیشه‌ها، آثار و دیگر تکاپوهای زندگی شخصیت‌های مورد نظر پرداخته، آنان را به شیوة محققانه، علمی و مستند، در حدود یکصد صفحه، به مخاطبان معرفی نماید.

این کتاب، فراز و فرود زندگی‌ سیدعلی‌‌اکبر فال‌‌اسیری از تولد در سال 1256ق تا درگذشت وی در سال 1319ق، با بهره‌‌گیری از منابع و مآخذ موثق، به تصویر می‌کشد. سیدعلی‌‌اکبر فا‌ل‌‌اسیری از علمای مبارز برضد استبداد داخلی و استعمار خارجی عصر قاجار است که بخش اعظم حیات خود را برای آموختن علوم اسلامی و انتقال آن به مردم فارس و همراهی و هدایت آن‌ها در فراز و فرودهای زندگی سیاسی و اجتماعی‌شان سپری کرد. وی داماد، آیت‌‌الله العظمی میرزا محمدحسن شیرازی، معروف به «میرزای شیرازی» صاحب فتوای معروف تحریم تنباکو است. این ارتباط بر موقعیت اجتماعی فال‌اسیری نزد مردم فارس افزود و یکی از عمده‌‌ترین علل اشتهار وی نیز است.

فعالیت‌‌های سیاسی-اجتماعی فال‌‌اسیری همزمان با یکی از تاریک‌ترین دوران حکومت قاجار بوده است.  اگرچه وی همواره سرگرم مبارزه با استبداد، مفاسد اخلاقی، اجتماعی و فعالیت‌‌های فرقه‌‌های ضاله در فارس؛ به‌‌ویژه شیراز بود ولی تأثیرگذاری‌‌اش در دو مقطع جنبه سیاسی به خود گرفت: مقطع اول؛ در جریان رهبری حرکت اعتراضی مردم شیراز در سال 1303ق به علت گرانی ساختگی نان بود که حکام محلی برای فروش گندم ذخیره خودشان به قیمت گران، باعث گران شدن نان شدند. وی مردم را تا پایان اعتراض‌‌های‌شان همراهی کرد و بهای مخالفت خود را نیز با تبعید به اصفهان پرداخت. مقطع دوم، رهبری مردم شیراز در جریان شورش بر ضد امتیازنامه رژی در فارس بود. گرچه مبارزه بر ضد قرارداد رژی به بهای تبعید وی به عتبات تمام شد ولی فعالیت و مقاومت وی در رهبری اعتراضات مردم، به سراسری شدن اعتراض و شکل‌‌گیری نهضت تنباکو و واداشتن حکومت مرکزی به لغو کامل امتیازنامه انجامید.

پایگاه مبارزاتی وی در مسجد وکیل، شیراز و نمازهای جماعت آن بود که از رسانه مذهبی منبر برای تبلیغات مذهبی و ارائه دیدگاه‌‌هایش بهره می‌‌برد. این موضوع را باید در ارتباط با نهاد مرجعیت در نظر گرفت که توانست از طریق علما و روحانیون در ایالات و ولایات به حرکت سیاسی و اجتماعی مقلدان در یک جهت مشخص، معنا و مفهوم بخشد. وی با حمایت طرفداران خود با هرگونه مفاسد اجتماعی و اخلاقی و فعالیت طرفداران فرقه‌‌های ضاله بابیه و بهائیت مقابله و مبارزه می‌‌کرد که به موارد گوناگون آن در متن کتاب اشاره شده است.