چالشی خانوادگی برای خوشنام شدن سرکشی در قرن جدید!

قطعا انتخاب بازیگران یک اثر نمایشی یکی از نقاط عطف موفقیت واقبال عمومی آن اثر محسوب می شوند و معمولا با در نظر گرفتن فیلمنامه و شخصیت های رنگارنگ قصه کستینگ می تواند دورنمای موفقیت یا شکست اثر باشد.

اگر به فیلمنامه به عنوان بن مایه یک اثر نمایشی دقت کنیم متوجه خواهیم شد که جدا از قصه و متن داستان و بالا و پایینی هایی که روایت آن قصه را بر عهده دارد این بازیگران و طراحی درست و به جای  شخصیت های  داستان است که می تواند باعث جذابیت و ماندگاری اثر شود. 

طبیعتا اگر یک فیلمنامه جذاب با طراحی کاراکترهای ناب و خوش رنگ و لعاب در یک سناریو بوجود بیاید حالا بازیگران هستند که می توانند با خلاقیت ، استعداد و توانایی های شان آن ناجی کار باشند. و البته بدیهی است که از یک فیلمنامه معمولی که شخصیت های متزلزل و نامرغوبی استخوان بندی آن را برای قصه گویی تشکیل داده اند یک اثر مطلوب حتی با حضور بازیگران کار بلد اتفاقی  جذاب از کار در نمی آید . 

با این مقدمه قصد داریم شخصیت های خاکستری را که معمولا جزء جذاب ترین کاراکترهای نمایشی هستند در انواع درام داخلی و خارجی بررسی کنیم.

اگر نگاه منفی صرف را از شخصیت های ضد قهرمان خارج بدانیم و معتقد باشیم که شخصیت های سیاه نیز در زیرلایه های خود دارای سفیدی هایی هستند که باید نویسنده در ایجاد آن برای خلق توسط  بازیگر اشاراتی داشته باشد پر واضح است که شخصیت را از تک بعدی بودن های مرسوم نجات داده و در واقع به وجوه مختلف انسانی که می تواند جذابیت نقش و چالش کار برای بازیگر را دو چندان کند را بالا می برد.

بی تردید سیاه ترین و ضد قهرمان ترین شخصیت ها هم در دنیا دارای لایه های فطری انسانی هستند که در واقع این سیاهی را با غلظت های مختلف به خاکستری تبدیل می کند و نقطه ی جذاب ماجرا در درام نیز همین نکته است که تقابل سیاهی و سفیدی با یک منطق صحیح انسانی پیش رود تا اینکه سیاهی را در اوج ببینیم و سفیدی را در اوج!

در سینمای ایران نیز شخصیت های منفی جذابی خلق شدند که هر کدام از آنها امروز با توجه به ظرافت های نقش توسط نویسنده روی کاغذ ، کارگردان از پشت دوربین و در نهایت بازیگر به عنوان ویترین اثر در ماندگار شدن آنها موثر هستند.

حالا نوبت به «هومن حاجی عبداللهی» رسیده تا در سریال «خوشنام» امروز یکی از ضد قهرمان های تلویزیون را ایفاء کند. کاراکتری با رفتار های روان پریش که شاید در نگاه اول فیلمنامه و کارگردان به او این اجازه را داده اند که در اوج سیاهی دیده شود اما در فرصت هایی لایه های روشنی از شخصیت  نیز به تصویر کشیده شده است.

اگر مخاطب قسمت اول و سکانس دزدی بوده باشید نوع رفتارهای شخصیت «شهرام» در سریال «خوشنام» نشانگر این است که اگرچه او در دنیای خلافکاری خودش سیر می کند اما اعتقاداتی دارد که روی آن اصرار دارد درواقع همین شخصیتی که امروز تماشاگر بابت رفتارهای او گلایه دارد از سرقت خودرویی که بیمه امام رضا است امتناع می کند، از سرقت خودرویی که احتمالا صاحبان آن دانشجو هستند امتناع می کند و از سرقت خودرویی که راننده او احتمالا با این وسیله نقلیه امرار معاش می کند امتناع می کند و نشان می دهد که در کنار رفتارهایی که شاید به دلایل روحی و روانی در این شخصیت یک ناهنجاری به شمار می رود دارای لایه های انسانی و البته اعتقاداتی هست که می تواند او را از یک سیاه صرف به یک خاکستری مطلوب تبدیل کند. 

«هومن حاجی عبداللهی» را سالها با نقش های متفاوت در سینما و تلویزیون دیده ایم . او با رحمت امینی سریال «پایتخت» به تجارب بسیاری در بازیگری رسید . کار کنار تیم «سیروس مقدم » برای او بسیار ارزشمند بود چراکه تمام توانمندی هایش در استفاده درست از ابزار بازیگری شناخته شد.

بازیگر سریال« نون خ» برای «سعید آقاخانی» نقش یک روحانی را بازی کرد و در بسیاری از آثاری که از او به عنوان بازیگر سراغ داریم تلاش کرده است که کاراکتری متفاوت و دارای ویژگی های خاص باشد. اما «علیرضا نجف زاده و احمد زالی» در سریال «خوشنام» پا را فراتر گذاشتند و نوک هرم اثرشان را به او سپرده اند و «حاجی عبداللهی» حالا باید پیش روی سریالی باشد که قرار است محتوا و پیام اثر با نوع و جنس بازی او در چند بعد دربیاید.

به هرحال «حاجی عبداللهی» هم مانند بسیاری از بازیگرانی که از صحنه تئاتر جلوی دوربین رفتند به خوبی از استایل بازیگری، از لحن و استفاده درست از آن در بازیگری، تصویرسازی در فیگور های نزدیک به تیپ و البته از نگاه درست که می تواند شخصیت را از این رو به آن رو کند مطلع است و خوب می داند در شرایطی که یک کاراکتر چند بعدی به او سپرده شده است چگونه باید برای طراحی یک شخصیت در موقعیت های مختلف و در جغرافیای داستان، در طول یک سریال سی قسمتی تمام ویژگی های کاراکتر را در لحظه اول لو ندهد و به صورت قطره چکانی شخصیت را در اختیار مخاطبش قرار دهد.

شاید یکی از نکات عطف سریال «خوشنام» جدا از بازی «هومن حاجی عبداللهی» ارتباط درست او با دیگر کاراکترهاست. سالهاست که در سینمای دنیا به زوج ترکیبی(پارتنر) در درام که می تواند وجوه کمدی داشته باشد والبته بخش مهمی از گره های دراماتیک را باز کند رسیده ایم . «عباس جمشیدی فر» که سال گذشته با «زخم کاری» نشان داد که جدا از یک بازیگر طناز می تواند در نقش های جدی نیز بدرخشد حالادر سریال «خوشنام » به عنوان پارتنر« شهرام» و با کاراکتر «فریدون» بسیاری از لحظات «حاجی عبداللهی » را مکمل است و به هر حال «عباس جمشیدی فر»خوب می داند که در این سریال برای اینکه بتواند پازل های سریال در لحظات تلخ پر کند باید از یک بازی بامزه و در عین حال کمدی در موقعیت استفاده کند تا نه تنها نقش "شهرام و فریدون" از بین نرود که البته به لحظات درام قصه نیز لطمه وارد نشود.

از سوی دیگر خانواده جایگاه محوری در این سریال دارد. اختلافات  داخل خانه «شهرام» نیز قابل بررسی است . فضای خانوادگی متفاوتی که به دلیل روابط ایجاد شده خانوادگی روی کاغذ دارای موقعیتی کمیک است که البته کارگردان در بازی گرفتن از بازیگران و ایجاد موقعیت داخل خانه بیش از آنکه به سراغ خنده گرفتن و کمدی سازی در این جنس از سریال سازی برود مراقبت می کند تا تمام ارکان خانواده حفظ شود.

جایگاه «مهربان» به عنوان مادر و مادربزرگ خانواده ، جایگاه اوستا با بازی « حمید لولایی» از یک سو و البته خواهران که هر کدام زخم دیده «شهرام» با بازی «هومن حاجی عبداللهی» هستند از یک سو و از سوی دیگر نمایش یک خانواده ایرانی با تعاریف مرسوم رسانه ای در الویت سریال است و هرگز در دل این سریال برغم اینکه رفتار و ناهنجاری های برخورد شخصیت «شهرام» زندگی دیگران را تحت الشعاع قرار داده است شاهد از هم گسیختگی خانواده نیستیم و در واقع تحمل رفتار اعضای خانواده به دلیل تعاریفی که از خانواده در سریال وجود دارد نشان می دهدکه تیم تولید والبته فیلمنامه و کارگردان مراقبت می کنند تا خانواده به هیچ عنوان متزلزل نشوند.

این روزها قسمت های ابتدایی سریال را پشت سر می گذاریم و باید ببینیم  بعد از شکل گیری شخصیت ها و تعریفی که از کاراکترها شده است حالا داستان به کدام سمت می رود ؟

آیا قصه این قدرت وتوان را دارد که سریال را تا پایان در اوج حفظ کند؟

و البته ابعاد دیگر بازی «هومن حاجی عبداللهی» که گویا در داستان کم کم مجبور است به لحاظ شخصیتی به سمتی برود تا  خواسته های دلی اش براورده شود بسیار مهم است.

 طبیعی است که تبدیل شدن کاراکتر و نمایش وجوه دیگر شخصیت «شهرام»  توسط «هومن حاجی عبداللهی» با آنچه تا امروز از او دیده ایم کار آسانی نیست که در ادامه باید دید او چگونه این تغییر کاراکتر را  به کمک «علیرضا نجف زاده» قابل باور از آب در میاورد و چقدر در این مسیر دیگر شخصیت های قصه کمک حال خواهند بود.

انتهای پیام//