وقتی فوتبالیست‌های نسل طلایی واقعی از شن طلا ساختند

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا، بازیکنان شایسته و پرتلاش فوتبال ساحلی این بار هم گل‌ کاشتند و به مقام سوم دنیا رسیدند؛ رتبه‌ای که ارزش آن با توجه به امکانات، توجهات و هزینه‌ای که برای این ورزش می‌شود بیشتر از قهرمانی است.

فوتبال ساحلی عمری ۱۸ ساله در ایران دارد و سال ۲۰۰۶ بازیکنان تیم ملی اولین بازی خود را مقابل ژاپن انجام دادند. پس از آن اما تا توانستند روی پای خود ایستادند و با تلاش‌های خود ایران را به جایگاهی والا رساندند؛ تا حدی که برزیل بابت شکست ما سر از پا نشناسد و تا ثانیه آخر آزار ببیند.

نکته عجیب اما اینجاست که تلاش‌های این تیم دوست داشتنی و زحمت کش آنطور که باید و شاید دیده نمی‌شود و توجهات بیشتر روی «توقعات» بیش از حد ورزشکاران دیگر رشته‌ها است. اشتباه نکنید! ماجرا دو قطبی کردن فوتبال روی چمن با رشته‌های دیگر نیست. مساله قدردانی شایسته از زحمات بازیکنان فوتبال ساحلی است که نه رسانه‌ها به آنها می‌پردازند، نه پاداشی شایسته می‌گیرند و نه از آنها قدردانی قابل توجهی می‌شود. در حالی که این تیم را می‌شود نسل طلایی فوتبال و فوتبال ساحلی دانست.

ایران امسال برای سومین بار به رتبه سوم جام جهانی رسید و توانایی‌های بازیکنان‌مان نشان می‌دهد قهرمانی در جهان دور از دسترس نیست. ای کاش از همین حالا که تب این ورزش داغ است، مسئولان فدراسیون برای تدارک بهتر بازیکنان دوست‌داشتنی این رشته هر امکاناتی نیاز است فراهم کند و وضعیت پاداش‌های بازیکنان به سرانجام برسد تا با افزایش روحیه آنها شاهد قرار گرفتن جام در دستان کاپیتان‌مان در دوره بعد باشیم.

انتهای پیام/