آشنایی با روسیه/ تیم اول اروپا

به گزارش سرویس ورزشی برنا، با کسب 19 طلا، 14 نقره، 15 برنز و مجموعا 48 مدالی که از 75 دوره مسابقه جهانی و المپیک والیبال از ابتدا تاکنون برگزار شده، پرمدال ترین تیم دنیاست.

این کشور که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و از اوایل دهه 1990 با نام جدیدش؛ روسیه پا به میدان جهانی والیبال گذاشت، تا سال ها از همان داشته های فنی دوران گذشته اش بهره برد ولی اوایل قرن بیست و یکم با افول ستاره های سابق، به فکر نوسازی سیاست ها و برنامه هایش افتاد، و سرانجام جوانگرایی را با زوران گائیچ از سال 2005 آغاز کرد. این، دوران پوست اندازی والیبال روسیه در قرن جدید بود که تیم ملی از حیطه هدایت بزرگانی با تفکر سنتی همچون ویاچسلاو زایتسف (ملی پوش پیشین شوروی و پدر ایوان زایتسف؛ بازیکن کنونی تیم ملی ایتالیا) و گنادی شیپولین (بازیکن و سرمربی پیشین شوروی و روسیه، سرمربی کنونی تیم بلگوری روسیه و نایب رئیس کنونی فدراسیون تزارها) خارج شده تا برایش طرحی نو دراندازند.

کمتر کسی گمان می کرد که زوران گائیچ با کنار گذاشتن باتجربه ها و باز کردن درهای تیم ملی به روی بازیکنان جوان، بتواند نتیجه مقبولی بگیرد. ولی روسیه با جوان های جویای نامش به مدال نقره اروپا و برنز لیگ جهانی دست یافت تا طی دو سال والیبال روسیه تغییر مسیر محسوسی از مسن ها به سوی جوان ها را در خود احساس کند. در همین دوره و با همین تغییر نگرش بود که روس ها به جوان هایشان اعتماد کردند و امثال ولادیمیر الکنو فرصت یافتند تا به عنوان مربی در لیگ روسیه فعالیت کنند.

ولادیمیر الکنو که پس از گائیچ در سال 2007 سکان هدایت روسیه را بر عهده گرفت، مربیگری را در سال 1999 از همان باشگاهی که در آن توپ می زد، یعنی تیم تور در لیگ فرانسه آغاز کرد. ابتدا به عنوان مربی – بازیکن و از سال بعد، به عنوان سرمربی. چهار سالی گذشت تا بالاخره جو سنگین مربیگری در روسیه فروکش کرد و او توانست با توجه به نتایج خوبی که در تیم فرانسوی گرفته، راهی به تیم دینامو و لیگ کشورش بیابد. او موفقیت هایش را با دینامو هم ادامه داد و طوری نظرها را به خود جلب کرد که از سال 2007 همزمان با هدایت تیم باشگاهی کازان، به سرمربیگری روسیه نیز برگزیده شد. او در این زمان 41 سال داشت و عنوان جوانترین مربی تاریخ تیم ملی سرزمینش را به خود اختصاص داد. الکنو همچنانکه که از نظر روس ها جوانترین مربی شان بود، در دوران فعالیتش به عنوان بازیکن، نتوانسته بود ملی پوش شود و در حقیقت؛ سابقه پوشیدن پیراهن تیم ملی کشورش را نداشت که این؛ سرمربی شدن یک غیر ملی پوش؛ نیز برای روس ها عجیب و غریب بود!

روسیه با الکنو در سال های 2007 و 2008 مدال های نقره و برنز لیگ جهانی، نقره اروپا، نقره جام جهانی و برنز المپیک پکن را بر گردن انداخت و سپس هدایتش را برای دو سال به دانیله بانیولی؛ موفق ترین مربی تاریخ باشگاهی ایتالیا (و سرمربی پیشین متین ورامین ایران) سپرد. بانیولی در روسیه موفق بود و مدال آور. اما باز هم طی فرآیندی که تحت تاثیر بالا گرفتن اختلاف های داخلی در والیبال روسیه شکل گرفت، روس ها به سراغ الکنو رفتند و او هم نه نگفت.

سال های 2011 و 2012 اوج کار این مربی در روسیه بود که طلای لیگ جهانی، جام جهانی و المپیک لندن را تصاحب کرد و نامش در تاریخ والیبال روسیه جاودانه شد. حالا و پس از دو و نیم سال که اندری ورونکوف، سرمربیگری تزارها را بر عهده داشت (و اگرچه روسیه با او در سال 2013 قهرمان لیگ جهانی و اروپا شد) به دلیل نتایج ضعیف سال 2014 و لیگ جهانی 2015 استعفا داده شد! حالا دوباره این ولادیمیر الکنو است که قرار است نقش ناجی را برای والیبال سرزمینش بازی کند.

الکنو که همچون گذشته؛ سرجیو بوساتو ایتالیایی را به عنوان دستیارش برگزیده، برای سومین بار به عنوان سرمربی روسیه برگزیده شده و قصدش بازگرداندن این تیم به دوران اوج و کسب بلیت ریو 2016 از طریق جام جهانی است. روسیه با اتکا به بازیکنانی که همگی در لیگ داخلی اش توپ می زنند و با آرایش جدیدی که به خود گرفته یکی از مدعیان اصلی صعود مستقیم به جام جهانی است که گویی بحران را پشت سر گذاشته و نباید آن را با آنچه در لیگ جهانی دیده شده، مقایسه کرد.

ماکسیم میخایلوف؛ ارزشمندترین بازیکن جام جهانی 2011 امسال هم روسیه را در این مسابقات همراهی می کند. همچنانکه دیمیتری موزرسکی؛ دفاع وسط 218 سانتی متری این تیم، حالا کاپیتانی تزارها را نیز در جام جهانی بر عهده خواهد داشت.

ایران و روسیه تاکنون ده بازی رسمی با یکدیگر انجام داده اند که سه پیروزی از آن ایران و هفت برد آن برای روس ها رقم خورده است.

دیدارهای رسمی ایران با روسیه از آغاز تاکنون

2011 (جام جهانی): ایران (0) – روسیه (3)

2013 (لیگ جهانی): ایران (0) – روسیه (3)

2013 (لیگ جهانی): ایران (1) – روسیه (3)

2013 (قهرمانان قاره ها): ایران (0) – روسیه (3)

2014 (لیگ جهانی): ایران (2) – روسیه (3)

2014 (قهرمانی جهان): ایران (0) – روسیه (3)

2015 (لیگ جهانی): ایران (3) – روسیه (1)

2015 (لیگ جهانی): ایران (3) – روسیه (0)

2015 (لیگ جهانی): ایران (3) – روسیه (0)

2015 (لیگ جهانی): ایران (1) – روسیه (3)