خودرو نمی‌خواهم، حمایتم کنید

به گزارش خبرنگار خبرگزاری برنا، پرورش در محله سید جما‌ل الدین اسدآبادی در شهر کرمانشاه به دنیا آمده است. او از چهار سالگی به همراه پدرش که یکی از ماهیگیران حرفه ای کرمانشاه بود، با شنا کردن در رودخانه‌های پر خروش غرب کشور، به‌ویژه سیمره آشنا شد و غواصی را از سال 61 در سراب نیلوفر آغاز کرد.

به گفته خودش از کودکی به محیط زیر آب بسیار علاقه داشت و محو تماشای زیبایی‌ سراب‌های شفاف کرمانشاه می‌شد.  در سال 61، یعنی در سن 13 سالگی ماسک غواصی را تهیه کرد و برای اولین بار در سراب نیلوفر کرمانشاه که طبیعتی جنگل‌گونه دارد، خود را به آب انداخت تا بتواند به آرزوی دیرینه اش برسد و با محیط زیر آب ارتباط برقرار کند.

او از سال 68 در سوانح مختلف، انسان‌ها را نجات داده است. به گفته خودش در همان سال و در سن 19 سالگی توانست شخصی به نام "رضا میهن پرست" را در حال غرق شدن با هل دادن به قسمت‌های کم عمق برای اولین بار نجات دهد. از همان سال در مکان‌هایی که مشغول ماهیگیری بود یا رد می‌شد و افرادی که در حال غرق شدن بودند را می‌دید، برای نجاتشان تلاش می‌کرد.

پرورش در سال 79، با توجه به مهارتش در غواصی، خود را در اختیار سازمان‌های امداد و نجات، آتش‌نشانی و ...، قرار داد و از آن سال فعالیت خود را برای نجات جان انسان‌ها به صورت حرفه‌ای و جدی آغاز کرد. او با نجات جان انسان‌ها یا پیدا کردن غریق از دل رودخانه های خروشان، چاه‌های عمیق، کوهستان‌ها و سدهای عمیق هزاران خانواده‌ی داغدار و حادثه دیده را از نگرانی بیرون آورده است.

شنا در 83 شهر و نجات جان 93 نفر

این غواص کرمانشاهی تاکنون به 81 شهر و روستای ایران سفر کرده و 93 نفر را از غرق شدن و مرگ حتمی نجات داده است. همچنین 14 بار در مناطق مرزی عراق، ترکیه، ارمنستان و ... امدادرسانی کرده است.

او در سال 90، 22 شبانه روز در رودخانه "چوان" در بانه به دنبال غریق بوده است. در سال 92 نیز، 30 شبانه روز در فصل بهار برای یافتن یک نوجوان در آب  سیمره تجسس کرده و 11 سال است که عید ندارد و لحظه سال تحویل را در آب و به دنبال غریق گذرانده است.  

به گفته این غواص، طی این سال ها تمام امدادرسانی‌هایی که انجام داده است به صورت رایگان بوده، توسط هیچ سازمانی بیمه نشده است و درآمد زندگی خود را از یک مغازه تامین می‌کند.

او می گوید که که در طول 16 سال گذشته تمام وسایل امدادی اش از جمله تجهیزات غواصی، همه از امکانات شخصی خودش بوده و هیچ ارگانی حمایتش نکرده است. او همچنین به اکثر نیروهای نظامی از جمله هوانیروز امدادرسانی کرده است. در یکی از خاطراتش یک بالگرد کبری در رودخانه ای بسیار آلوده سقوط می کند. سه شبانه روز در آن رودخانه لجنی تجسس و پیکر شهدا را پیدا کرده است. اما با وجود آنکه در این عملیات مصدوم شده با هزینه شخصی عمل جراحی کرده است.

پرورش به یاد دارد که سال ها پیش یک فروند بالگرد 206 سقوط کرد و 60 غواص و امدادگر 72 ساعت در ارومیه برای یافتن آن جستجو کردند که بی نتیجه ماند. اما توانست به تنهایی پیکر خلبان شهید را به تنهایی و لاشه این بالگرد را با دیگر غواصان پیدا کند. همچنین در سال 80 در همکاری با نیروی انتظامی زمانی که یک سرباز نیروی انتظامی غرق شد توانست جنازه او را پیدا کند. در سال 88 هم توانست در یک عملیات تعقیب و گریز دو مامور غرق شد در رودخانه سیمره را از  آب بیرون بکشد. او اما می گوید که تا به حال کسی نجاتش نداده است.

او از تلاشش برای ثبت رکورد در گینس می گوید که 6 ماه پیش جاده های ایران را که حدود 150هزار کیلومتر یعنی سه برابر قطر کره زمین می شود به دنبال غریق گشته است و می خواسته این اقدام را در گینس ثبت کند اما به دلیل هزینه سنگینش نتوانسته. تعداد غریق هایی که در رودخانه های خروشان پیدا کرده خیلی زیاد بوده و افتخار می کند که در 81 شهر امدادرسانی کرده است. او حدود 200 عملیات سخت انجام داده است.

هیچ ارگانی حمایتم نمی کند

با همه تلاش ها و اقدامات خودجوشی که پرورش برای نجات ایرانیان از آب های خروشان انجام داده اما امروز متاسف از این است که هیچ ارگانی حمایتش نکرده است. قرار بوده سفیر صلح بشود. اما به جای او یک هنرپیشه از طرف هلال احمر سفیر شده است.

او می گوید که خواهران و مادران زیادی را از داغداری و دلنگرانی نجات داده و بدون چشم داشت مالی و انگیزه مادی، با کمک خدا همیشه در عملیات هایش موفق بوده است. به همین علت است که حق زیادی به گردن مردم ایران دارد. اما حتی از نظر اطلاع رسانی هم کسی او را حمایت نکرده است. اگر صدا و سیما او را دعوت می کرد خیلی ها می شناختنش اما تاکنون چنین اتفاقی نیفتاده است.

پرورش بر این باور است که گرچه ایران کشوری بلا خیز است اما مسئله امداد و نجات در کشور ما کمرنگ است. او می خواهد کارش را توسعه دهد. قصد دارد در آب های کشورهای همجوار غواصی کند. اما با وجود آنکه باید تجهیزاتش به روز باشد، مربوط به دوران جنگ تحمیلی هستند.برخی از وسایلش مفقود شده اما نتوانسته خسارتی بگیرد، ورزشکاران در قبال کارشان خودرو می گیرند اما او فقط کپسول می خواهد. از محیط زیست ایران هم گله مند است. قرار بوده قهرمان تالاب شود اما نشده و در عوض برای نجات یک جنگل از آتش سوزی، آن هم در روز 13 فروردین87، در منطقه بیستون، فقط یک پتوی یک نفره جایزه گرفته است.

با این وجود او امسال برای دهمین سال متوالی، گشت امداد را در نوروز و روز پرازدحام سیزده به در انجام خواهد داد و در مکان ها حادثه خیز مانع از غرق شدن انسان ها می‌شود. البته او با یک طرح ابتکاری تعدادی را با خود همراه می‌کند.

توصیه هایی برای روز طبیعت

پرورش در ادامه بر اساس تجربه ای که طی سال های بسیار در زمینه غواصی و نجات به دست آورده است از مردم ایران خواست تا در روز طبیعت به حریم رودخانه ها نزدیک نشوند. در صورتی که فردی در آب افتاد، افراد حاضر سعی کنند با استفاده از طناب و چوب و شناور، او را نجات دهند. اما به هیچ وجه خودشان به داخل آب نروند.