روابط عمومی تجلی هم اندیشی، مشارکت و توسعه

این تعریفی است که از سوی انجمن جهانی روابط عمومی عنوان شده است . براساس این تعریف و از زمانی که افکار عمومی مورد توجه صاحب نظران قرار گرفته، توجه به رفتار مخاطب و جلب آرای او به منظور درک صحیح تر وی از محدودیت های پیش روی یک سازمان، مد نظر متخصصان و کارشناسان قرار گرفت، چرا که توسعه مشارکت مردمی در گرو این درک صحیح میان سازمان و مخاطبان اوست.

در واقع برقراری ارتباط با همگان از سوی یک سازمان و افزایش مشارکت اجتماعی به منظور تحقق هر چه بیشتر اهداف سازمان و منافع عمومی به عنوان یک مسأله حیاتی و استراتژیک و مستلزم به کارگیری دانش و فن ویژه است. دانش و فنی که ضامن بقا، دوام و پیشرفت یک سازمان است . لذا سازمان هایی که خواستار افزایش مشارکت مردمی اند با پذیرش اصل ارتباط دوسویه  و تعاملی میان سازمان و مخاطبان و با استفاده از کارشناسان زبده و به کارگیری تکنیک ها ی علمی و عملی می توانند سازمان را در تحقق این امر یاری رسانند.

امروزه دیگر روابط عمومی یک نهاد تشریفاتی در سازمانها نیست، بلکه یک گرایش پیشرفته علمی است که با شناخت خصوصیات مخاطبان و مجموعه تلاش های برنامه ریزی شده و سنجیده در جهت کسب و تفاهم متقابل بین یک سازمان و گروه های مورد نظر اقدام می کند.

در واقع روابط عمومی پل ارتباط، ادراک و پیوستگی یک سازمان با مردم است و وظیفه جلب و توسعه مشارکت مردم را داراست.

یک روابط عمومی با افزایش ارتباط میان مردم و سازمان، ضمن افزایش تفاهم، در جهت دگرگونی و تحول جامعه گام برمی‌دارد.

بدین معنی که، روابط عمومی ها با ایجاد مسیر ارتباط مردم و مسئولین فرهنگ مشارکت را تسهیل می کنند ، لذا ضمن ایجاد بسترهای  فرهنگی مشارکت و ارتقای شخصیت اجتماعی مخاطبان  و گسترش فرهنگ مردم سالاری ، فرایند حل معضلات در جامعه را به واسطه حضور مردم تسهیل می کنند.

 روابط عمومی را باید نهادی دانست که از یک طرف در نقش پلی بین ملت و دولت عمل می‌کند و از سوی دیگر بین مردم و نهادهای غیر دولتی رابطه دوسویه‌ای را برقرار می‌کند و با حمایت از حقانیت مردم ( در نقش مدعی العموم)، خود را در قالب یک نهاد مدنی متجلی می‌سازد و چون یکی از ویژگی‌های مردم سالاری،  دخالت شهروندان در تصمیم گیری هاست و از طرفی استقبال، مقبولیت و حمایت مخاطبان و سرویس گیرندگان ، بقا و دوام سازمان را رقم می‌زند، لذا روابط عمومی به بستر سازی جهت افزایش مشارکت عمومی می پردازد و هدف نهایی آن این است که طرز تلقی و دیدگاه جامعه را نسبت به موضوعات و مسائل واقع بینانه و در راستای محدودیت های سازمان جهت دهد.

بدین ترتیب روابط عمومی ها با ایجاد ارتباطی تعاملی میان سازمان و مخاطبان در ایجاد همدلی، هماهنگی و وفاق اجتماعی و در نهایت افزایش مشارکت مردم ایفاگر نقش ارتباطی در جامعه اند.

شایان ذکر است که افزایش مشارکت که زمینه ساز تحولات عمیق اجتماعی در حل مسائل جامعه است، یکی از وظایف ذاتی روابط عمومی هاست، لذا با ارتقای شخصیت روابط عمومی ها و تخصصی تر شدن آنها، همکاری، همفکری و مشارکت شهروندان هرچه بیشتر تحقق خواهد یافت. باشد که در جوامع پیچیده امروزی با شناساندن بیشتر وظایف و نقش روابط عمومی ها، شیرینی  هم اندیشی ، مشارکت و توسعه  در جامعه هرچه سریع تر به کام مردم و مسئولان چشانده شود.