آمار تکان دهنده از فساد در فوتبال

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ وقتی که بحث مبارزه با فساد در فوتبال دوباره مطرح شد، عده ای که در این فوتبال استخوان خرد کرده و خاک خورده اند، گفتند این هم نمایشی تازه است و بعداز چند ماه از تب و تاب خواهد افتاد. با وجود این، عزم جدی وزارت ورزش و جوانان و شخص وزیر، تهیه پرونده ای قطور در مجلس شورای اسلامی و اقداماتی مانند حضور سرزده ماموران امنیتی در دفتر رئیس وقت فدراسیون، اهالی فوتبال را امیدوار کرد که این بار شاید قضیه فرق داشته باشد و شعار مبارزه با فساد در فوتبال وارد فاز جدی شده باشد.

امروز که مدت هاست از تشکیل این پرونده ها می گذرد اما باز هم ماجرایی تکراری در فصل نقل و انتقالات تابستانی ثابت می کند، مبارزه با فساد در فوتبال، نیازمند همراهی همه عوامل در این راه است، وزارت ورزش و جوانان اگرچه با اقتدار در این مسیر پیش می رود ولی باید پرونده های گشوده شده به نتیجه برسد تا این بساط دلالانی که این روزها با خیالی آسوده ضربه سهمگینی بر پیکره فوتبال وارد می کنند از سرخوان مفسدانه فوتبال کنده شوند.

این که هنوز هم مانند گذشته بازیکنان یک شبه به مردان میلیاردی تبدیل می شوند به خوبی نشان می دهد که هنوز هم دلالان در فوتبال کشور قدرت بالایی دارند. آنها آنقدر در فوتبال ایران تاثیر دارند که بازیکنی که بیشتر از عدد 150میلیون را به چشم ندیده، ناگهان با ارقام 900، 800 میلیون و حتی بالاتر از یک میلیارد روبرو می شود. آن هم در جامعه ای که پایه حقوق وزارت کارش به 800 هزارتومان نمی رسد!

این که بازیکنان فوتبال ما در سطحی نیستند که قراردادهای بالای 500میلیون تومانی را تجربه کنند، موضوع بحث ما نیست و این موضوع خود نیازمند ساعت ها حرف و سخن است.

مسئله ای که باید به آن توجه داشت این است که بسته شدن قراردادهای نجومی پیش از آغاز لیگ شانزدهم واضح ترین و عیان ترین دلیلی است که می توانیم اثبات کنیم فاسدان فوتبال ایران نه تنها ماست شان را کیسه نکرده اند بلکه لبخند رضایت شان از وضعیت موجود، سادگی مخاطبان فوتبال را به سخره می گیرد!

از طرفی مدیران فوتبالی کشور در این مسئله  بیش از دلالان زیر سوال می روند. آنها یا با دلال ها بر سر یک سفره نشسته اند و شریک دزد قافله اند یا این که دست شان از این سفره کوتاه است که اگر اینطور باشد، نشانه ضعف مفرط مدیران فوتبالی است که نمی توانند جلوی واسطه گری را بگیرند و در این قائله فقط تماشاچی هستند! یعنی یک دلال بازیکنی را با چند ده برابر قیمت به باشگاهی قالب می کند و آن بازیکن هم پولی به جیب می زند و بعد از یک فصل ارائه فوتبال بی کیفیت بار خودش را می بندد و سال بعد اگر در فوتبال حضور داشت همین کار را تکرار می کند و اگر هم نتواند به فوتبال ادامه دهد، با پول کلانی که به کمک دلال به جیب زده، به کار آزاد و تجارت می پردازد! در این میان مدیران باشگاه ها هم چیزی جز افزایش بدهی باشگاه به هواداران فوتبال هدیه نمی دهند.

اگر هزینه باشگاه داری در لیگ برتر را به طور متوسط مبلغی در حدود 20میلیارد (شامل هزینه های نقل و انتقالات و کل خرج های یک فصل باشگاه) در نظر بگیریم، برای 16 تیم لیگ برتر به مبلغ 320 میلیارد تومان خواهیم رسید. یعنی مبلغی در حدود 92میلیون دلار گردش پول لیگ برتر ایران است! حال شما قضاوت کنید چرا لیگ برتر ایران که در لیگ های غرب آسیا هم موقعیت خوبی ندارد، باید 92میلیون دلار پول را در خود حل کند؟! جالب است که یاآوری کنیم از این 320میلیارد تومان چیزی در حدود 200میلیارد آن به خاطر قیمت های کاذبی که دلالان برای فوتبالیست ها تعیین می کنند، اضافی است و از این 200 میلیارد پول اضافه تقریبا نصف آن به جیب دلالان سرریز  می شود!

با این حساب نتیجه می گیریم سازمان فوتبال ایران واقعا از مقابله با این جریان ناتوان است و فاسدان فوتبال ایران آنقدر ریشه دارند که اگر هر روز هم رئیس فوتبال ایران عوض شود، آب از آب تکان نخواهد خورد.

متاسفانه به نظر می رسد وزیر ورزش و جوانان در این راه تنهاست  به همین دلیل هم لازم است دستگاه های نظارتی خارج از فوتبال با عزمی جزم وارد این ماجرا شوند و در این راه بدون هیچ ملاحظه ای حتی به کوچکترین مهره هم رحم نکنند تا یک بار برای همیشه، ریشه این دندان خراب از جامعه ورزش ایران کنده شود.

این که عده ای خاص بدون کمترین زحمت، حساب های بانکی خودرا با 8 یا 9 صفر پر می کنند، ظلم آشکار در حق تک تک افراد جامعه ای است که با بزرگترین مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می کند و هرسال با شعار «با فساد در فوتبال برخورد می کنیم» مورد تمسخر آن عده خاص قرار می گیرند!