تبر شهرداری به درختان اتوبان رسید

به گزارش خبرنگار محیط زیست خبرگزای برنا، ایران با مشکلات زیادی در زمینه محیط زیست مواجه است و به‌همین دلیل هر روز زنگ هشدارهای زیست محیطی بیشتر از روز قبل نواخته می‌شود، از مشکلات ‌بی‌آبی و رها کردن و بازیافت نشدن کیسه‌های پلاستیکی در طبیعت گرفته، تا خشکسالی و قطع بی‌رویه درختان، همگی از مشکلات بسیار جدی محیط زیست است. زمانی‌که یک نهال کاشته می‌شود، تا زمان رشد کامل آن مدت‌ها طول می‌کشد، و این مدت زمان، چیزی حدود پنجاه سال است.

نابودی جنگل‌ها که پوشش‌های ارزشمند محیط زیست هستند و اکثراً ناشی از تجارت غیرقانونی چوب، افزایش استفاده از ساخت و سازهای بی‌رویه ساختمانی و جاده‌ای است باعث تشدید بحران گرم شدن زمین، انقراض گونه‌های مختلف گیاهی و جانوری شده است.

قطع بی‌رویه درختان در آسیا از 6 سال قبل تاکنون باعث از بین رفتن 20 درصد از جنگل‌های دنیا شد که در مقایسه با دامداری که زمانی اولین عامل نابودی جنگل‌ها بود، رشد چشمگیری داشته است. دامداری هم‌اکنون باعث از بین رفتن ۵ درصد از جنگل‌های دنیا می‌شود.

خوب است بدانیم، هوای مورد نیاز انسان در روز حدود 15 کیلوگرم است. درحالی که جذب غذای مورد احتیاج او به آب 1/5کیلوگرم و غذا 2/5 کیلوگرم است. از این مقدار هوای سالم که به بدن انسان وارد می‌شود 78 درصد آن را نیتروژن و 21 درصد آن را اکسیژن تشکیل می‌دهد.

اگر درخت و فضای سبزی وجود نداشته باشد مشکل انسان در رابطه با وجود گاز کربنیک در هوا و کمبود اکسیژن به‌خوبی مشخص می‌شود. علف‌ها و چمنزارها اگر چیده و کوتاه نشوند، سطح سبز زیادی را به وجود می‌‌آورند، به‌طور مثال، یک مترمربع چمن چیده (بریده) شده به ارتفاع 35 سانتیمتر دارای 6تا10 مترمربع سطح سبز است. در صورتی‌که همین چمن در حالت  کوتاه نشده در هر مترمربع دارای ۲۰۰ مترمربع سطح سبز است. براساس این محاسبه تنها 1/5 مترمربع چمن کوتاه نشده می‌تواند به اندازه یک انسان در یک سال اکسیژن تولید کند.

 با این تفاسیر، متوجه ارزش بسیار بالای فضای سبز و‌ اکسیژن تولید شده توسط درختان می‌‎شویم، اما آیا واقعا به حفظ و حفاظت از فضای سبز و درختان موجود در شهر اهمیت داده می‌شود؟ بدیهی است که وقتی شاهد قطع درختان توسط افراد دولتی هستیم، این موضوع اتفاق نمی‌افتد.

اگر سری به اتوبان یادگار امام بزنیم، می‌بینیم که درختان زیادی به‌خاطر نصب دوربین‌های کنترل ترافیک قطع شده‌اند، درختانی که چهره‌ای سبز و زیبا به شهر بخشیده و برای سلامت انسان‌ها و محیط زیست از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند و اگر قرار باشد مجددا به جای آنها نهالی کاشته شود، مدت زمان زیادی، درست به اندازه عمر یک انسان، زمان نیاز است.

تیشه شهرداری به ریشه طبیعت

شهرداری تهران به‌دنبال اقدامات تخریب کننده خود، هر روز بیشتر از روز قبل مشکل به‌وجود می‌آورد، شهرداری که باید برای سلامت و خدمت به شهر و شهروند بکوشد، مدت‌هاست که با فروش تراکم‌ها و خالی نداشتن منطقه‌ای بکر در شهر، قرار دادن گیت و اخذ هزینه 10 هزارتومانی از مردم و اجازه نزدیک شدن خودروها به بستر رودخانه جاجرود، تا قطع 130 اصله درخت تبریزی کهنسال و تخریب زیست محیطی در حاشیه همین رودخانه، اجاره تابلوهای میلیونی برای تبلیغات اشرافی و حالا قطع درختان کهنسال اتوبان یادگار امام، در جهت تخریب محیط زیست و شهر و شهروند هر روز بیشتر از روز قبل قدم برمی‌دارد.

با وجود مشاهدات عینی مردم و اسناد موجود، در رابطه با قطع درختان اتوبان یادگار امام، جالب است که هیچ‌کدام از مقامات مسئول در شهرداری و فضای سبز مناطق مختلف، نه تنها مسئولیت این کار را به‌عهده نمی‌گیرند، بلکه به‌طور قطع هم آن را تکذیب کرده و ادعا می‌کنند شهرداری مدت‌هاست که هیچ درختی را قطع نکرده و این‌ اتوبان از قبل دارای دوربین‌های کنترل ترافیک بوده و نیازی به نصب مجدد آنها نبوده است !

البته برخی از شهرداری‌های مناطق مختلف با انداختن تقصیرات به گردن یکدیگر و برخی دیگر هم با ادعای اینکه باید از سازمان کنترل ترافیک جویای این مسئله شد، سعی در لاپوشانی این جریان و مبرا کردن خود داشتند، اما در نهایت پس‌ از پی‌گیری‌های چند ساعته خبرنگار برنا، کاشف به‌عمل آمد که شهرداری منطقه ۲ تهران، اقدام به قطع درختان این اتوبان کرده است، البته شایان ذکر است که با این وجود، هم‌چنان شهرداری و مدیریت فضای سبز مناطق مختلف، به هیچ‌وجه این‌ موضوع را نپذیرفته و قطع درختان اتوبان یادگار را کاملا تکذیب می‌کنند !