مقایسه ظریف و جلیلی: از شکاف در غرب تا «حتی» یک قدم پیشرفت

 

حال که حساس‌ترین و آخرین مراحل مذاکرات هسته ای در حال انجام است (آخرین به این سبب بیان شد که دو طرف اعلام کرده‌اند در صورت عدم حصول نتیجه، موافق ادامه ی آن نیستند) فارغ از بحث احتمال به سرانجام رسیدن آن، نکته قابل توجه در این مورد، تفاوت نتایج حاصل از دو رویکرد فعلی مذاکرات به سرپرستی وزیر امور خارجه، جناب طریف و رویکرد قبلی مذاکرات با هدایت دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی، جناب جلیلی است.

 

اثرات و مقاصد متفاوتی را می توان برای مذاکره بر سر این پرونده نام برد اما به نظر مهم ترین و اصلی ترین دلیل را می توان در آخرین بیانات رهبری در باب مذاکرات هسته ای یافت که «مقابله با حربه ی تحریم» است. اینکه علی رغم آنکه یک گفتمان سالیان سال، سعی در بی اهمیت جلوه دادن تحریم داشت اما امروز سنگینی‌اش، مدت‌هاست که ضربه‌های مهلکی بر اقتصاد کشور و معیشت مردم وارد کرده است. 

 

حال سوال اساسی آن است که تیم سابق مذاکرات به سرپرستی جناب جلیلی، اساسا چه اقدامی در دوره ی مسوولیتشان که مقابله با حربه ی تحریم، اصلی‌ترین وظیفه‌اش بود انجام دادند، در حالی که در طی آن مرتب بر تحریم های سنگین افزوده می شد و مستقیم بر معیشت غالب مردم اثرات مخرب کم سابقه می گذاشت؟! این چه انجام مسوولیتی با پرداخت هزینه از ملت بوده که هدفش مقابله با تحریم اما نتیجه اش افزایش آن بوده است؟! اساسا گروه سابق برای چه مذاکره می کردند؟! و چه کسی بناست پاسخگوی خسارات عظیم انجام مسئولیت آنان باشد؟!

 

اینجاست که بار دیگر مرور سخنان مشاور رهبری در سیاست خارجی، جناب ولایتی در آخرین دور مناظرات انتخابات 92 لازم می نماید که خطاب به جناب جلیلی نه فقط به نقد صرف روند مذاکرات پرداخت که مجبور به شرح اصول بدیهی و اولیه برای سرپرست تیم مذاکره کننده‌ی ایرانی شد که از قضا نامزد حاضر در جمع هم بود؛ اینکه اساسا مذاکره و دیپلماسی عرصه‌ی بده بستان است نه عرصه‌ی خطابه‌رانی و اثبات قوی‌تر بودن منطق طرف ما از طرف مقابل! بدیهیاتی که به نظر بعد از پایان آن مناظره نیز فرد مورد نقد یا متوجه آن نشد یا بنای پذیرش نداشت و تاکید تلخ ولی روشن مشاور رهبری که مذاکرات به سرپرتی جناب جلیلی حتی "یک قدم" هم پیشرفت نداشته که شاید در لفافه این منظور را هم می‌رسانده که در برخی جهات حتی قدم ها موقعیت کشور را به عقب رانده است!