گفتگو شرط لازم و کافی برجام

شاه بیت غزل رئیس دولت مهرورز  "من مذاکره نخواهم کرد"  بود. در این 8 سال قطعنامه های متعدد و پی در پی توسط شورای امنیت و تحریم های گسترده ای از طرف "کنگره" ،"کاخ سفید" ، "اتحادیه اروپا" و سازمان ملل بر علیه "جمهوری اسلامی ایران" صادر شد. به دنبال این قطعنامه ها سرمایه گذاری خارجی در ایران متوقف و  ملیاردها دلار سرمایه از ایران خارج شد. نتیجه این رفتار دولت مهرورز کاهش قابل تامل ارزش ریال در مقابل دلار بود. در خرده نظام سیاسی هم دولت مهرورز کاری کرد که بخش عمده ای از فعالان سیاسی را بایکوت و از صحنه سیاسی خارج نمود.

با پیروزی رئیس جمهور روحانی در سال 92 گفتگو در داخل و خارج باعث شد که در دیپلماسی داخلی نیروهای حذف شده فعال و پویا شوند و در دیپلماسی بین المللی برجام به فرجام رسید. با گفتگو تیم مذاکره کننده  وزارت امور خارجه ، ایران را از منشور 7 شورای امنیت خارج کردند، که این مهمترین میوه برجام بود. در تاریخ شورای امنیت ایران اولین کشوری است که با گفتگو از منشور 7 شورای امنیت خارج می شود و بقیه کشورها از جمله عراق با حمله نظامی مواجه بوده است.

در شرایط کنونی که "ترامپ" پرونده برجام را به "گنگره " سپرده تا درباره این قرارداد بازبینی صورت گیرد ، تیم مذاکره کنند باید شال و کلاه کنند و کفش های آهنین را بپوشند و راهی "کنگره" شوند تا با "گفتگو" کار را تمام کنند. رئیس جمهور روحانی با هوشمندی پس از کنفرانس مطبوعاتی "ترامپ" سخنرانی کرد و در این گفتگو به واژه خلیج فارس اشاره کرد تا هویت و تمدن ایران را گوشزد کند. از یک تمدن باسابقه این انتظار می رود که با گفتگو کلیه مسائل را حل و فصل نماید. دیپلماسی گفتگو در عصر حاضر متعالی ترین فرهنگی است که ریشه در دین و تاریخ ما دارد و دولت اعتدال باید از راهکار دیپلماسی گفتگو برای وضعیت پیش آمده نهایت استفاده کند و می کند.

در دیپلماسی داخلی هم باید بیش از پیش به دیپلماسی گفتگو اهمیت داده شود تا انسجام جامعه حفظ شود. به همان اندازه که مشارکت در جامعه مهم است ، انسجام در جامعه هم مهم و ضروری است.