بررسی نسبت سنایی و قصیده‌های نو

حکیم سنایی‌غزنوی، شاعر نامدار قرن ششم، به مدد بینش و حکمت شاعرانه خویش بیشترین بهره‌برداری را از تحولات سیاسی و اجتماعی قرن ششم به نفع فکر و اندیشه ایرانی برده است.

سنایی که از مقطع پیش از تحولات سیاسی و اجتماعی قصیده‌سرایی را با موضوعات درباری و مدحی آغاز کرده بود، ادامه این روند را جایز ندانست و توفیق یافت قصیده‌ درباری و نخ‌نماشده را با رویکردی جدید و هنرمندانه در خدمت آرمان‌های متعالی خویش قرار دهد.

حذف تشبیب از قصیده و توجه به قافیه‌های تازه و دور از دسترس شاعران گذشته و پاسخ‌گویی هوشمندانه به شعرهای آنان، بخشی از کارکرد سنایی در قصیده‌سرایی‌های نو به شمار می‌رود.