هسته ۹۰ میلیونی؛ فرصت‌ها و تهدیدها/چندصدایی در داخل، آوازی که اسرائیل می خواهد
برنا - گروه سیاسی: حمله به رئیس جمهور مملکت که رهبری بارها بعد از تشکیل دولت چهاردهم از وی به عنوان فردی دلسوز، انقلابی و متعهد به نظام نام برده است نه تنها بازی کردن در زمین دشمنان است بلکه خیانت به ملتی است که الان خواهان آرامش هستند.
مریم رضازاده - گروه سیاسی؛ محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی در گفت وگوی ویژه خبری و در بیان تقویت وحدت شکل گرفته در کشور بعد از جنگ ۱۲ روزه اسرائیل علیه کشورمان از "هسته سخت ۹۰ میلیون نفری جمهوری اسلامی" نام می‌برد. هسته‌ای که در سال‌های اخیر به گروهی خاص از هواداران نظام اشاره داشت. قالیباف با به کار بردن ۹۰ میلیون نفر این تعبیر را به چالش کشید و به نوعی به کسانی که تنها خود را دلسوز کشور، مردم و منافع ملت می‌دانستند این مسئله را یادآور شد که شاید دیگر خط کشی‌های سیاسی، جناحی و گروهی بی معنا است و همه الان در یک گروه هستند و هدف همه نیز باید "نجات ایران" و سرزمین مان باشد.
البته باید توجه داشت که همبستگی ایرانیان در همه ادوار تاریخی و در زمانی که مورد هجوم و تهاجم سایر اقوام، ملل و کشور‌ها قرار گرفته‌اند به سرعت شکل گرفته است و آنها برای دفاع از مرزوبوم خود رنگ، نژاد و اخلاف سلیقه‌ها را فراموش کرده‌اند و پا به میدان شده‌اند..
شاید هیچ مسئله‌ای همانند دفاع از "میهن" نمی‌توانست این هسته سخت را شکل دهد. هسته‌ای که باید مورد مراقبت قرار گیرد که مبادا با برخی سخنان و بی سلیقگی‌ها مورد آسیب قرار گیرد و مبادا ریزشی در آن شکل گیرد. رویش های این هسته باید برای نظام ارزشمند باشد و برای مراقبت از آنها یکسری اقدامات را انجام دهد. توجه به خواسته مدنی و اجتماعی مردم کمتر از توجه به خواسته‌های معیشتی و اقتصادی آنها نیست. شاید بخش بزرگی از این رویش‌ها همان دهه نودی و هشتادی‌های هستند که خواسته‌های مدنی و اجتماعی شان باید شنیده شود .
نظام با هوشیاری باید از زمان و شرایط ایجاد شده فعلی استفاده کند. قالیباف به این نکته اشاره کرد که حتی افرادی که ممکن است به لحاظ اجتماعی یا سیاسی با نظام فاصله داشته باشند، در مواقع بحرانی همچون جنگ یا تهدیدات خارجی، احساس مسئولیت کرده و به میدان آمده‌اند. این واقعیت نشان‌دهنده یک همبستگی ملی است که فراتر از اختلافات سیاسی می‌رود.
آقای قالیباف در حالی بر تقویت و حفظ این همبستگی تاکید دارد که مقام معظم رهبری در شب عاشورا و در حسینیه امام خمینی (ره) از مداح می‌خواهد "ای ایران" بخواند و از آن طرف مسعود پزشکیان "مردم " را دلیل پیروزی در جنگ می‌داند و سایر دلسوزان نظام نیز بر حفظ این وحدت تاکید دارند. اگر رهبری خواستار خواندن سرود"ای ایران" شد شاید به این دلیل بود که مسئله‌ای بالاتر از نام ایران نمی‌تواند ملت را به همبستگی برساند.
در چنین شرایطی که به نوعی همه از ایجاد این وحدت ابراز رضایت و خشنودی می‌کنند و از آن طرف تهدیدات دشمن نیز ادامه دارد، عده‌ای با کوبیدن بر طبل اختلافات و بهانه قرار دادن سخنان رئیس جمهور در مورد اینکه باب مذاکره بسته نیست سعی در برهم زدن این فضا و همبستگی دارند.
این افراد همان مخالفان هسته ۹۰ میلیونی هستند. همان کسانی هستند که نان شان در ایجاد اختلاف و انشقاق در کشور است ، همان کسانی هستند که پرت کردن مهر و کفش به شخصیت های نظام در مجالس رسمی را باب کردند، همان افرادی هستند که در مجلس، برای عدم بررسی طرح صیانت از فضای مجازی یا عدم ابلاغ قانون عفاف و حجاب بدترین سخنان را علیه ریاست محمدباقر قالیباف مطرح کردند. همان های که برای اجرای قانون عفاف مقابل در مجلس رختخواب پهن کردند. نان این افراد در حمله‌های هیجانی و کوبیدن بر طبل اختلافات است.
حمله به رئیس جمهور مملکت که رهبری بارها بعد از تشکیل دولت چهاردهم از وی به عنوان فردی دلسوز، انقلابی و متعهد به نظام نام برده است نه تنها بازی کردن در زمین دشمنان است بلکه خیانت به ملتی است که الان خواهان آرامش هستند. اتفاقا اینها همان کسانی هستند که دلسوز نظام نیستند چراکه اگر دلسوز نظام بودند هیچگاه قصد تضعیف رئیس جمهور خود که منتخب ملت است را نداشتند. خود این افراد به خوبی می‌دانند که این چند صدایی، چقدر برای اسرائیل آواز خوبی است. آوازی که با آن می‌تواند بهره برداری‌ها خود را از فضای داخلی داشته باشد.
آنچه روشن است مواضع صریح پزشکیان در مورد لزوم دفاع از کشور، عدم اعتماد به آمریکا و آژانس بین المللی انرژی اتمی و دفاع از جان وکیان مردم است و اینکه وی را وطن فروش بدانیم بدور از انصاف است.
اینکه آقایان به خودشان اجازه می‌دهند؛ سخن از ترور رئیس جمهور بزنند در حالی که وی در همین جنگ ۱۲روزه از ترور جان سالم به در برد و یا اینکه بگویند پزشکیان مامور ساقط کردن جمهوری اسلامی است نشان از افسارگسیختگی‌های دارد که هیچگاه نهادهای زیربط نخواستند به آن ورود کند. اگر در سال‌های گذشته با این تندروی‌ها برخورد مناسب می‌شد شاید امروز و در شرایط جنگی که کشور به همبستگی و وحدت رسیده است کسی به خودش اجازه نمی‌داد سخن از ترور رئیس جمهور بزند.
آقایان اینقدر آش را شور کردند که مشاور رهبری نیز در واکنش به آنها توهین به رئیس جمهور را تقبیح می‌کند.
هسته سخت نظام با این سخنان، جبهه گیری‌ها و حب و بغض‌های سیاسی و جناحی خیلی زود آسیب می‌بیند و آنگاه باید گفت "دریغ از زمان از دست رفته".
انتهای پیام
نظر شما
پیشنهاد سردبیر
پرونده ویژه
