مخاطرات پنج‌گانه سعودی‌ها در برابر ایران

خطر اول داخلی است. زیرا برنامه اصلاحاتی پیشنهادی شاهزاده محمد بن سلمان قرار است نه تنها اقتصاد پسانفتی بلکه کلیه حوزه‌های آموزشی و هنری و زنان و غیره را که تاکنون برای مکتب وهابیت یک تابو به‌حساب می‌آمده دربر می‌گیرد و این با نارضایتی‌ها و واکنش‌هایی نزد علمای وهابی رو‌به‌رو شده که ممکن است در آینده گسترده‌تر و خطرناک‌تر شود.

 

خطر دوم ایرانی است: زیرا تهران در انتظار ننشسته تا پروژه‌های محاصره‌سازی خود از جانب سعودی کامل شود. تهران به درجات متفاوت در سه جبهه شعله‌ور پیرامونی یا نزدیک به عربستان، یعنی عراق و سوریه و یمن حضور دارد. تهران در ضمن به‌نوبه‌خود اقداماتی برای برقراری روابط قوی با کشورهایی که سعودی در صدد جذب آنها می‌باشد، به‌عمل آورده است (رزمایش نظامی مشترک ایران-پاکستان، مشارکت در اجلاس سران شانگهای و اجلاس سران کشورهای مشرف بر دریای خزر و روابط با ارمنستان و کشورهای آسیای مرکزی علاوه بر روابط راهبردی فعلی با روسیه و غیره می‌تواند در این زمینه مثال‌زدنی باشد).

 

خطر سوم سوریه است: نبردهای پر جوش و خروشی که در حال حاضر در شمال سوریه جریان دارد، همه‌گونه احتمال را پیش روی می‌گذارد. اگر سعودی جنگ در سوریه را در مقابل محور سوریه و روسیه و ایران و حزب‌الله با توجه به بی‌تفاوتی فعلی آمریکا ببازد، چه خواهد شد؟ این پرسش نیز پرسشی بزرگ و کلیدی است.

 

خطر چهارم اسرائیل است: روشن است که اسرائیل در صدد آن است که ریاض را به برقراری روابط علنی با خود وادارد. همچنین آشکار است که فشار لابی صهیونیستی علیه ریاض در کنگره آمریکا احتمالاً با این هدف انجام می‌گیرد که دولت سعودی راه همگرایی با اسرائیل را به‌عنوان راه رهایی از خطر ایران پیشه کند. درصورتی‌که چنین اتفاقی رخ دهد، سعودی در واقع بزرگ‌ترین هدیه را تقدیم ایران و محور مقاومت خواهد کرد و بر میزان خطرات داخلی و خارجی علیه خود خواهد افزود.